[[պատկեր:Otto_of_Greece_II.jpg|մինի|աջից|210px|Հունաստանի թագավոր Օտտոն]]
Օտտոն եղել է Հունաստանի թագավորության առաջին թագավորը, որը եղել է ազգությամբ բավարացի: Նա կառավարել է Հունաստանում[[Հունաստան]]ում մոտ 30 տարի: [[Գերմանիա|Գերմանական]] ծագմամբ այս թագավորը իր կառավարման տարիներին Հունաստանում[[Հունաստան]]ում ստեղծեց հիերարխիկ կառավարություն, որը բնորոշ էր միայն գերմանացիներին: Գերմանացի թագավորը Հունաստանը[[Հունաստան]]ը կառավարում էր խիստ բռնապետական կարգերով: Այս ու հանդերձ, Օտտոն մեծ ներդորում է ունեցել նորանկախ Հունաստանի[[Հունաստան]]ի թագավորության զարգացման գործում: Նրա օրոք ստեղծվեց հունական բանակը, արդարադատության համակարգը և կրթական համակարգը: Նա ցանկանում էր Հունաստանը զարգացնել մեծ տերությունների օրինակով, սակայն Օտտոյի վարչակարգը չընդունվեց հույն ժողովրդի կողմից: Հունական արքունիքում բարձր պաշտոններ զբաղեցրեցին գերմանացիները և այլ եվրոպացիները: Բացի այդ, Օտտոն չընդունվեց հույների կողմից այն պատճառով, որ դավանում էր կաթոլիկ քրիստոնեություն: Բավարական կառավարությունը Հունաստանի թագավորությունում շարունակվեց մինչև [[1837|1837 թվականը]], երբ [[Միացյալ Թագավորություն|Միացյալ Թագավորության]] և [[Ֆրանսիա|Ֆրանսիայի]] պնդմամբ գերմանացի նախարարները պաշտոնազրկվեցին և նրանց փոխարինեցին հույն պաշտոնյաները: Սակայն նորանկախ երկիրը դեռ չուներ [[սահմանադրություն]] և [[Օրենսդիր իշխանություն|օրենսդիր կառավարություն]]: Հունաստանի դժգոհությունները վերաճեց մինչև ապստամբություն: Աթենքում[[Աթենք]]ում հույները մեծ ապստամբություն բարձրացրեցին, որի արդյունքում [[1843|1843 թվականին]] Օտտո I-ը իր իրավունքները սահմանափակեց սահմանադրությամբ և հրավիրեց խորհրդարան ([[հունարեն]]՝ κοινοβούλιο):
Հունաստանը[[Հունաստան]]ը բացարձակ միապետությունից դարձավ սահմանադրական միապետություն: Նոր սահմանադրության արդյունքերի համաձայն ստեղծվեց երկպալատ [[խորհրդարան]]: Երկպալատ խորհրդարանը կազմված էր կոնգրեսից և սենատից: Խորհրդարանի ղեկավարները ընտրվեցին Հունաստանի[[Հունաստան]]ի անկախության պատերազմում [[Թուրքեր|թուրքերի]] դեմ կռվողներից, որոնց մի մասը շնորհվեց նաև Հունաստանի ազգային հերոսի շքանշան:
[[19-րդ դար|19-րդ դարում]] հունական քաղաքականության մեջ գերակշռում էր ազգային հարցը: Հույները երազում էին ստեղծել անկախ պետություն, որը կտարբերվեր մասամբ անկախ Բյուզանդական Հունաստանից<ref>Maria Christina Chatziioannou, "Relations between the state and the private sphere: speculation and corruption in nineteenth-century Greece 1." ''Mediterranean Historical Review'' 23#1 (2008): 1-14.</ref>:
