«Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը (վեպ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[1964]] թվականին [[Թբիլիսի]]ի «Լիտերատուրա դա խելովնեբա» հրատարակչությունում հրատարակվել է [[ռուսերեն]] թարգմանությունը՝ արված Զուրաբ Ախվլեդիանիի կողմից, որից հետո վեպը ոչ միայն [[Վրաստան]]ում է մեծ ճանաչում ստացել, այլև ողջ [[ԽՍՀՄ]]-ում:ում։ 1966 թվականին Դումբաձեն ստացել է Լենինյան կոմսոմոլի մրցանակը «Ես տեսնում եմ արևը» և «Ես, տատիկը, Իլիկոն և Իլարիոնը» ստեղծագործությունների համար<ref>[https://books.google.am/books?id=4INBAQAAIAAJ&pg=PA26&dq=%22Я,+бабушка,+Илико+и+Илларион%22&hl=ru&sa=X&ved=0CEEQ6AEwBzgKahUKEwjkgZTr2oDHAhVFzoAKHbZ8DHk#v=onepage&q=%22Я,%20бабушка,%20Илико%20и%20Илларион%22&f=false Лауреаты премий Ленинского комсомола] «Огонёк» 22 мая 1966, стр 26</ref>:

Վեպը պատմում է Զուրիկոյի՝ վրացական գյուղի մի տղայի կյանքի մասին:մասին։ Գործողությունները տեղի են ունենում նախապատերազմական Վրաստանում, որտեղ Զուրիկոն սովորում է դպրոցում, առաջին անգամ սիրահարվում է, ապա պատերազմ է ճանապարհում համագյուղացիներին և Հաղթանակի է հանդիպում:հանդիպում։ Զուրիկոն ավարտում է դպրոցը և մեկնում սովորելու [[Թբիլիսի]], սակայն ուսումն ավարտելուց հետո կրկին վերադառնում է իր գյուղը՝ առաջին սիրո և ընկերների մոտ:մոտ։