«Գագիկ Գինոսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 125.
Երկար տարիներ աշակերտելով հայ ազգային անաղարտ արվեստի զարթոնքի նահապետ Հայրիկ Մուրադյանին՝ Գագիկ Գինոսյանը խորապես զգաց Հայաստանի տարբեր գավառների, հատկապես՝ Կարնո, Ախալցխայի, Ախալքալաքի, ազգագրական պարերի գրեթե ի սպառ բացակայությունը, ինչը սպառնալից կերպարանքներ էր ընդունում։ Այս մտահոգությունը Գագիկն ուներ դեռ ուսանողական տարիներից, ինչն իր արտահայտությունն է գտել նրա արձակ բանաստեղծություններից մեկի մեջ.
 
{{քաղվածք|«Ես վախենում եմ, շատ եմ վախենում, որ հանկարծ պարը գրաբար դառնա»<ref>[http://www.hraparak.am/2010/11/01/vorpeszi-pare-chdarna-grabar/?p=2519 Նոյն տեղում]</ref>:}}
 
Այս մտահոգությամբ ահա՝ Գագիկը լուծեց [[Կարին|Կարնոյ]], [[Ախալքալաք]]ի և [[Ախալցխա]]յի պարարվեստին և երգարվեստին նոր շունչ տալու, այն ժողովրդին վերադարձնելու գործին և փորձեց գիտական ընթացք տալ արվելիք գործին։