Բադրջանը երբեմն անվանում են «հայկական վարունգ» (չշփոթել [[армянский огурец|հայկական վարունգի]]՝ սեխի տեսակի հետ)։<ref>Վ. Ի. Դալ // [httphttps://books.google.am/books?id=2KtiRSUTRMEC&pg=PA67&dq=%D0%B0%D1%80%D0%BC%D1%8F%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9+%D0%BE%D0%B3%D1%83%D1%80%D0%B5%D1%86&hl=hy&ei=4XmZTomYO8qa-wam8pHnBQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=2&ved=0CDMQ6AEwAQ#v=onepage&q&f=false Толковый словарь живого великорусского языка.] // В 2 тт. Т. 1: А—О стр.67 ISBN 5-224-03584-8, 9785224035847</ref> Հայտնի ճանապարհորդ Ա. Բ. Կլոտ-Բեյը, Եգիպտոսով ճանապարհորդելիս նկարագրելով բանջարանոցային բույսերը, նշում է, որ այդ երկրում առանձնացնում են հայկական վարունգի երկու տեսակ. սպիտակ (Բիդինջան աբադ) և մանուշակագույն (Բիդինջան էսուետ)<ref>[http://www.vostlit.info/Texts/Dokumenty/Egipet/XIX/1820-1840/Klot_bey/text2.htm Ա. Բ. Կլոտ-Բեյ։ Եգիպտոսը նախկին և այժմյան վիճակում։// Գլուխ Բ. Բանջարանոցային բույսերը կամ բանջարեղենը։ — Էջ.85.]</ref>.
