«Գևորգ Չաուշ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
չ Գարիկ Աբրոյան (քննարկում) մասնակցի խմբագրումները հետ են շրջվել Arman musikyan մա...
Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ Ռազմական գործիչ
| ամբողջական անուն =Գևորգ Արոյի ԱդամյանՂազարյան
| բնօրինակ անուն =
| կյանքի ժամանակաշրջան =[[1870]] - [[1907]]
Տող 23.
}}
 
'''Գևորգ Չաուշ''' (''Գևորգ Չավուշ, Գևորգ Արոյի ԱդամյանՂազարյան'') ([[1870]] կամ [[1871]] - [[1907]]), հայ ազգային ազատագրական շարժման հերոս, [[հայդուկապետ]], [[Հայ Յեղափոխական Դաշնակցություն|ՀՅԴ]] անդամ։ Գևորգ Չաուշը համիդյան արյունոտ վարչակարգի դեմ ոտքի ելած հայ ֆիդայական շարժման առաջին սերնդի ակնառու դեմքերից է, իր ժողովրդի ազատագրման գործին նվիրված անձնազոհ մարտիկ։
 
Գևորգ Չաուշը եղել է այնպիսի հայտնի ֆիդայիների զինակիցը, որոնց են [[Արաբո]]ն, [[Դժոխք Հրայր]]ը, [[Աղբյուր Սերոբ]]ը, [[Անդրանիկ Օզանյան|Անդրանիկը]]։ Առաջին անգամ աչքի է ընկել Սասունի [[1891]]-[[1893]] թվականների ինքնապաշտպանական կռիվներին։
Տող 101.
Մեծ հայդուկի մահվանից հետո Անդրանիկն ու Գևորգ Չաուշը հետամուտ են լինում, որ բոլոր դավաճանները կրեն իրենց արժանի պատիժը։ Առաջինը որոշվում է պատժել դավաճան ռես Ավեին, ով թունավորել էր Սերոբին։ Երբ վերջնականորեն համոզվում են Ավեի դավաճանության մեջ, [[1900]] թվականի ապրիլ ամսին Գևորգ Չաուշը շենիկցի Մանուկի և Ղազարի հետ մտնում է Ավեի տուն և նրանից իմանում բոլոր դավաճանների անունները, իսկ այնուհետև սպանում նրան։ Ավեից հետո ոչնչացնում են բոլոր մյուս դավաճաններին, ովքեր կապ էին ունեցել Սերոբի մահվան հետ։
 
[[1900]] թ.-ի նոյեմբերին [[Անդրանիկ Օզանյան|Անդրանիկ]]ի, Գևորգ Չաուշի, [[Սպաղանաց Մակար]]իՄակարի և [[Գալե]]իԳալեի հետ 25 հայդուկներ դարան են մտնում Մառիկի կիրճում, որտեղով պետք է անցներ Խալիլ բեյը։ Նա իր 40 զինված հեծյալների հետ էր։ Երբ հեծյալները բավականին մոտեցան, հայդուկները կրակ բացեցին։ Բազմաթիվ թշնամիներ զոհվեցին, սատկեց Խալիլի [[ձի]]ն։ Խալիլին խուզարկեցին և գտան 13 հայ դավաճանների անուններ։ Դրանից հետո Խալիլի գլուխը կտրեցին։<ref name=Indz_bah_tveq_11>Ս. Կ. Պողոսյան, Կ. Ս. Պողոսյան «Ինձ բահ տվեք...», էջ 195-198</ref>
 
=== Առաքելոց վանքի կռիվը ===