«Հայկական գորգ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 83.
Գորգագործական արհեստի զարգացմանը որոշ չափով նպաստում էին [[Հայաստան]]ում ստացվող ներկերը, որոնք հաղորդում էին գորգին եզակիություն և վառ երանգավորում։ Հատկապես օգտագործվում էր կարմիր գույնը, որը ստանում էին [[Հայաստան]]ում շատ տարածված [[կարմրորդ]] կոչվող միաջտից։ 10-րդ դարի արաբ հեղինակ ալ Իստախրին, անդրադառնալով [[Արտաշատ]] քաղաքին, պատմում է հետևյալը.
[[Պատկեր:Armenian rug-8 Sevan.jpg|thumb|left|250px|Հայկական գորգ, քաղաք [[Սևան (քաղաք)|Սևան]], 19-րդ դարի վերջ]]
Տող 96.
[[Միջնադար]]ում հայկական գորգերն այնքան հայտնի էին, որ դրանք և, առհասարակ, հայկական [[ջուլհակագործություն]]ը ստացել էին «հայկական թելեր» բնորոշումը։ Այսպես, 10-րդ դարի արաբ աշխարհագրագետ և ճանապարհորդ Իբն Խաուկալը հիացած նշում է հետևյալը.
Արաբական խալիֆայության դեսպան Իբն Ֆադլանը, ով ճանապարհորդել է [[Վոլգա (գետ)|Վոլգա]] գետի ափին բնակվող [[բուլղար]]ների երկիրը, իր գրություններում նշում է, որ դեռ 10-րդ դարի 20-ական թվականներին այդտեղ հաստատված հայկական գաղութում զբաղվում էին գորգագործությամբ։ Ըստ նրա՝ կամյան բուլղարների թագավորի վրանը, ուր կարող էր տեղավորվել 1000 հոգի, ամբողջությամբ ծածկված էր հայկական գորգերով<ref>Путешествие Ибн-Фадлана на Волгу. Перевод и комментарий под редакцией академика Крачковского И. Ю. М.-Л. 1939, стр. 73</ref>։
Տող 104.
9-11-րդ դարերում հայկական գաղութներ են ձևավորվում [[Եգիպտոս]]ում, [[Ուկրաինա]]յում, [[Լեհաստան]]ում, [[Բուլղարիա]]յում, [[Ռումինիա]]յում և [[Հունգարիա]]յում։ Այստեղ հայերը կրկին սկսում են զբաղվել արհեստներով, այդ թվում նաև գորգագործությամբ։ Ըստ ռուս պատմաբաններ Կարամզինի և Գլինկայի՝ դեռ 11-րդ դարի 60-ական թվականներին [[Կիև]]ում ձևավորվել է հայկական գաղութ, որը հաջորդ հարյուրամյակում վերածվում է ինքնուրույն տարրի։ Տեղացի հայերը զբաղվում էին նաև ակնագործությամբ<ref>[http://www.crimeagold.com.ua/peoples/armyane.htm Древнее золото Крыма. Армяне]</ref>։ Այս ամենի հետևանքով գաղութներ են ձևավորվում նաև [[Աստրախան]]ում, [[Նոր Նախիջևան]]ում, [[Թեոդոսիա]]յում, [[Մոսկվա]]յում, այնուհետև նաև [[Սանկտ Պետերբուրգ]]ում։ Այս երկրներում գոյություն ունեցող հայկական գաղութների տարածքներում գտնված թելերը, որոնք նման են [[Անի]]ում պեղված թելերի մնացորդներին, վկայում են վերաբնակիչների՝ իրենց հայրենիքի հետ պահպանած կապի մասին<ref>«Древняя Русь. Город, замок, село» Издательство «Наука», 1985, стр. 391</ref>։
{{քաղվածք|Նշանավոր վենետիկցի ճանապարհորդ [[Մարկո Պոլո]]ն, ով 13-րդ դարին եղել է [[Արևմտյան Հայաստան]]ում, իր «Գիրք աշխարհի զանազանության շուրջ» աշխատության 11-րդ գլխում անդրադառնում է հայերի ապրելակերպին և նշում հետևյալը.
===XVII—XIX դդ.===
|