'''Կրոնոս''' ({{lang-el|Κρόνος}}), տիտան [[հին հունական դիցաբանություն|հին հունական դիցաբանության]] մեջ։ [[Ուրանոս]]ի (երկինք) և [[Գեա]]յի (Երկիր) որդին։ Կրոնոսը մոր՝ Գեայի սադրանքով տապալել է հորը և տիրել աշխարհին։ Կրոնոսը [[Հադես]]ի, [[Զևս]]ի և [[Պոսեյդոն]]ի հայրն էր։ Հոր ճակատագրին արժանանալու երկյուղից Կրոնոսը կուլ է տվել իր նորածին զավակներին։ Կինը՝ [[Հռեա]]ն, խորամանկորեն փրկել է կրտսեր որդուն՝ [[Զևս]]ինԶևսին, որը, հասակ առնելով, Կրոնոսին ստիպել է փսխել զավակներին։ Այնուհետև Զևսը եղբայրների օգնությամբ հաղթել է Կրոնոսին և նետել [[Տարտարոս]]։ Ըստ Հեսիոդոսի «Թեոգոնիայի», Կրոնոսի տիրակալության ժամանակը եղել է աշխարհի «ոսկեդարը»։ Այլ զրույցի համաձայն՝ Կրոնոսը տապալվելուց հետո թագավորել է Երանության կղզում։ Մինչհելլենիստական Հունաստանում Կրոնոսը պաշտվել է որպես հունձքի աստված։ Կրոնոսի տաճարը կառուցված էր [[Աթենք]]ի [[Ակրոպոլիս|Ակրոպոլսի]] ստորոտին։ Հռոմայեցիները Կրոնոսին նույնացրել են [[Սատուռն]]ի հետ։ Երբեմն հուն. Χρόνος (ժամանակ) բառի նմանությամբ Կրոնոսին սխալմամբ կոչել են ժամանակի աստված։ Կրոնոսը պատկերվել է որպես տարեց այր, գլխաշորով, մանգաղը ձեռքին։ Զավակներին խժռող Կրոնոսի կերպարը արտացոլվել է գեղանկարչությունում (Ռուբենս, Գոյա)։
