'''Մատնիչ սիրտը․''' ({{lang-en|The Tell - Tale Heart}}), [[Էդգար Ալան Պո]]յի պատմվածքը, որ առաջին անգամ հրատարակվել է [[1843]] թվականին [[Ջեյմս Ռասսել Լովել]]ի The Pioneer-ում։ Մատնիչ սիրտը գոթական ժանրի լավագույն օրինակն է և Էդգար Պոյի ամենահայտնի ստողծագործություններիցստեղծագործություններից մեկը։ Այստեղ պատմվում է անանուն մի երիտասարդի մասին, ով ընթերցողին զարմացնում է իր սառնասրտությամբ, երբ պատմում է իր կատարած սարսափելի հանցանքի մասին։ Զոհը մի ծերունի է՝ անգղ աչքով, ինչպես նրան երիտասարդն է անվանում։ Սպանությունը նա նախօրոք ծրագրել էր, և մարմինն էլ թաքցնում է մասերի բաժանելով և հատակի տախտակների տակ թաքցնելով։ Պարզ չէ, թե իրականում ինչպիսի, եթե իրականում առհասարակ եղել է, հարաբերություն ունեին զոհն ու հանցագործը։ Տղան ժխտում է ծերունու նկատմամամբ իր որևէ դրական զգացմունք ունենալը։ Սակայն ասում է․ ''«Ես սիրում էի ծերունուն։ Նա երբեք ինձ չի վնասել»''։ Նա նաև ժխտում է այն փաստը, որ հարստության համար է սպանել։ Ենթադրվում է, որ ծերունին պատմողի տանտերն էր, կամ որ երիտասարդը նրա մոտ որպես ծառա է աշխատում և որ հավանաբար անգղի աչքն ինչ-որ ուժի կամ գաղտնի հանցանքի հետ է կապված։ Երկու կերպարների մասին մանրամասների բացակայությունը ավելի խճճված ու անհասկանալի են դարձնում սպանության պատմությունը։
