Վիքիպեդիա

«Հացիկ (Շիրակի մարզ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
Տող 164.
# Ավետիսյան Մնացական Նիկոլի
 
Հեշտ չէր նաև մնացածների համար, ովքեր զօրուգիշեր աշխատում էին ռազմաճակատի կարիքները հոգալու համար: Աշխատում էին ծերերը, կանայք, պատանիները: Չկար մեխանիզատոր: Երեխաները դպրոցական արձակուրդներին աշխատում էին կոլտնտեսություններում՝ կատարելով գյուղատնտեսական տաբեր աշխատանքներ ՝ վար, ցանք, բերքահավաք, խոտի ու ծղոտի տեղափոխություն: Կանայք վաղ առավոտյան գնում էին
[[Ղարիբջանյան]], խոտ քաղում, փոցխում, որպեսզի երեկոյան երեխաների օգնությամբ երկանիվ սայլով տեղափոխեն գյուղ: Գյուղում մնացած պատանիներին(ովքեր զինվորական ծառայության ենթակա չէին) տանում էին [[Կառնուտ]] (Դիակլար) կամ [[Կովկասյան լեռներ]] ՝ դիրքեր փորելու:
1940-1944թվականներին1944 թվականներին անընդհատ տեղացող կարկուտների պատճառով բերք չէր ստացվում: Սովից խուսափելու համար գյուղացիներից ոմանք կորեկ էին ցանում, ապա կորեկի հաց էին թխում Զալիվոսի փռում :
[[1939-1945 թթթվականներին]] ռազմաճակատ են մեկնել գյուղի բնակիչներից 114-ը, վերադարձել` 56-ը: Այժմ կա 18 տարեկան այն պատանու նամակը, որը կամավոր մեկնեց ռազմաճակատ: Մեկնեց , բայց չվերադարձավ: Նրա անունը չկար նաև զոհվածների ցուցակում. գուցե գերի էր ընկել: Ռազմաճակատից ծնողները ստացել էին միայն երկու նամակ, որոնց մեջ Հովհաննեսը հաղթանակի հավատով գրում էր. «Թշնամին ձգտում է խորանալ մեր երկրի խորքերը, բայց համոզված եմ` նրան այդ չի հաջողվի … : Մեր ընկերներից էլ զոհեր եղան, բայց համոզված եմ , որ հեռու չէ հատուցման ժամը , որ կգա այն ժամանակը , երբ անիծված ֆաշիստներտը կվռնդվեն մեր երկրից, և հաղթանակը մերը կլինի: Չեմ խնայի վերջին կաթիլ արյունը հայրենիքի համար »: Նամակը թվագրված է 12.01.1942 թ:
Գյուղի բնակիչներից Հակոբը նույնպես 1941 թվականին մեկնում է բանակ: Պատերազմի առաջին օրերից նա մասնակցում է մարտերին և զոհվում դրանցից մեկում 1942 թվականին: Ռազմաճակատից եկած նամակներից մեկում նա գրում էր. «Հայրենիքի առաջ մեր` երիտասարդներիս պարտքն է ոչնչացնել մինչև վերջին գազազած ֆաշիստը և հաղթանակով վերադառնալ... Բայց եթե ֆաշիստական գնդակը ինձ դուրս բերի շարքից, ես մեռնելու եմ հերոսի մահով»: (նամակը պահպանվում է )
«Հայրենասիրական նամակներ շատ էին գրում »,-վկայում էր հասակակիցնեից մեկը,- նամակն էլ հո ծրարով չէին ուղարկում: Եռանկյունի ծալում էին և վրան գրում. «За родину, за Сталину»:
 
1939 թվականի բանակ զորակոչված Հացիկ գյուղի բնակիչ Քերոբ Նահապետյանը Հայրենական պատերազմի առաջին օրվանից մինչև նրա հաղթական ավարտը մասնակցել է կռիվներին և հասել մինչև [[Բեռլին]] : Պարգևատրվել է [[«Կարմիր աստղիաստղ]]ի», [[«Հայրենական պատերազմի առաջին և երկրորդ աստիճանի շքանշաններովշքանշան]]ներով», [[«Պատվո նշան» շքանշանովշքանշան]]ով :
 
Հացիկում 1965-1967թթ.կառուցվել է հուշարձան-կոթող նվիրված [[Հայրենական պատերազմիպատերազմ]]ի տարիներին զոհվածների հիշատակին:
 
== Տես նաև ==
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Հացիկ_(Շիրակի_մարզ)» էջից