«Դեմոսթենես»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Դեմոսթենես'''<ref name="ՏՈՒՏ">{{ՏՈՒՏ|section=II.A.3|page=59}}</ref> (մ.թ.ա..384–322 թթ.), [[Աթենք]]ի և [[Հին Հունաստան]]ի նշանավոր հռետոր, աթենական պետական գործիչ։ Հետևողականորեն հանդես էր գալիս Հունաստանի քաղաք-պետությունների նկատմամբ հզորացող [[Մակեդոնիա]]յի գերիշխանության հաստատման դեմ։ Իր մի շարք ճառերում քննադատել է Մակեդոնիայի թագավոր [[Փիլիպոս II]] նվաճողական քաղաքականությունը, դատափետել Աթենքի ներսում մակեդոնամետ հոսանքի գործիչներին, նպաստել Մակեդոնիայի դեմ հունական քաղաքների համախմբմանը և միասնական ճակատով հանդես գալուն։

Մ.թ.ա 338թ. մակեդոնական զորքերը ջախջախում են Աթենքի և նրա դաշնակիցների մասնական ուժերը Քերոնեայի մոտ տեղի ունեցած ճակատամարտում, ինչի հետևանքով Հունաստանն անցնում է Մակեդոնիայի փաստացի գերիշխանության տակ։ Փիլիպոսի որդին [[Ալեքսանդր Մակեդոնացի]]ն իր ուշադրությունը կենտրոնացնում է [[Աքեմենյան ՊարսկաստանիՊարսկաստան]]ի նվաճման վրա, ինչը թույլ է տալիս Դեմոսթենեսին մնալ Աթենքում և շարունակել իր հակամակեդոնական գործունեությունը։

Ալեքսանդր Մակեդոնացու մահից հետո Աթենքը նորից ընդվզում է, սակայն մ.թ.ա. 322թ. Կրանոնի մոտ տեղի ունեցած ճակատամարտում հակամակեդոնական կոալիցիայի զորքերը ջավջախվում են մակեդոնական զորավար Անտիպատրոսի[Անտիպատրոս]]ի կողմից, որը պահանջում է Աթենքից իրեն փոխանցել դիմադրությադիմադրության առաջնորդներին, այդ թբվումթվում նաև Դեմոսթենեսին։ Հռետորը սկզբում փախնում է քաղաքից, բայց տեսնելով Անտիպատրոսի կողմից իրեն հետապնդման համար ուղարկված մարդկանց ինքնասպան է լինում։

Դեմոսթենեսի անվան տակ մեզ է հասել 61 քաղաքական և դատական ճառ, որոնցից առավել նշանավորներն են՝ Երեք օլիմփոսյան ճառերը, Փիլիպոս արքայի դեմ ուղղված երեք ճառերը, «Պսակի մասին» ճառը։ Ճառերը արտահայտիչ են, գրված են պարզ լեզվով, ձևը ենթարկվում է բովանդակությանը, փաստարկները տրամաբանված են, զգացմունքները հուժկու։ [[Կիկերոն]]ն ու [[Քվինտիլիանոս]]ը ճանաչում էին նրան որպես առաջին և մեծագույն հույն հռետոր։ Դեմոսթենեսի ճառերը մեծ ժողովրդականություն էին վայելում Բյուզանդիայում[[Բյուզանդիա]]յում, [[Վերածննդի դարաշրջանումդարաշրջան]]ում և Նոր -ամանակներիժամանակների Եվրոպայում[[Եվրոպա]]յում, դրանց ոճը նմանակում էին Բոսյուեն, Ֆենելոնը, Մոնտեսքյոն և Միրաբոն։