Պուբլիոս Օվիդիոս Նազոն

Պուբլիոս Օվիդիոս Նազոն (մեր թվարկությունից առաջ 43– մեր թվարկություն մոտ 18), հռոմեացի բանաստեղծ։ Հռոմում ստացել էր հռետորական կրթություն։ Զարգացնելով անհատապաշտական, գլխավորապես էրոտիկ պոեզիան՝ Օվիդոսը վաղ շրջանի պոեմներում («Սիրո արվեստր» և «Միջոցներ սիրո դեմ») սիրո վերաբերյալ խրատներ էր տալիս, ներկայացնում հռոմեացիների կյանքի տեսարաններ։ Օվիդոսի անցումը՜ հելլենիստական «գիտական» պոեզիայի ոգով մեծ ստեղծագործությունների՝ հատկանշվել էր «Մետամորֆոզներ» պոեմով, որը մտահղացված էր որպես վիպերգություն և պարունակում է մոտ 250 դիցաբանական ու բանահյուսական զրույց, որտեղ մարդիկ փոխակերպվում էին կենդանիների, բույսերի, համաստեղությունների և նույնիսկ քարերի։ Կյանքի վերջին շրջանում գրել էր «Վշտալի եղերերգեր» և «Նամակներ Պոնտոսից» ստեղծագործությունները։ Մեր թվարկություն 8 թվականի վերջին Օգոստոս կայսրը նրան աքսորել է Թոմի քաղաքը (այժմ՝ Կոնստանցա, Ռումինիայում), որտեղ և մահացել էր։ Աքսորում Օվիդոսը ստեղծել էր հռոմեական պոեզիայի նոր ժանր՝ սիրո թեմայի հետ չառնչվող սուբյեկտիվ եղերերգություն։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։