«Լուկա (քաղաք)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Մ.թ.ա հռոմեացիները այն հիմնադրել են ըստ Կարդո Մաքսիմուսի և Դեկումանուսի կանոնակարգի, որը քաղաքը բաժանում էր թաղամասերի՝ ինսուլների, որոնք հատվում են ֆորումներին: Հետաքրքիր է նաև այն, որ Ֆիլունգո և Չենամի փողոցերը, որոնք հատվոում են [[Ռոմա]] և Սանտա Կրոչե փողոցներին և ֆորումի հետ, որոնք գտնվում են Սան Միկելեյի տարածքում, ամբողջովին համապատասխանում են Լուկայի ներսում գտնվող մարդաշատ և հարուստ առևտրական փողոցներին:

Միջնադարում Լուկան չէր կորցնում իր նշանակությունը, քանի որ այստեղով էին անցնում դեպի [[Ֆլորենցիա]], [[Հռոմ]], Պարմու[[Պարմա (գավառ)|Պարմա]], [[Պիզա]] և [[ՊարմաԼունի (գավառ)|ՊարմաԼունի]] քաղաքներ տանող ճանապարհները: Բացի այդ Լուկայով էր անցնում Միջնադարյան [[Իտալիա]]յի ({{lang-it|Via Francigena}}) գլխավոր տրանսպորտային արտերիան: Մինչև [[774]] թվականը այստեղ է գտնվել Տոսկանայի հերցոգների կառավարության նստավայրը, այնուհետև նրան փոխարինել է ֆրանկական մեծատոհմիկ կոմսական կառավարությունը: Լուկայում [[Կարոլինգներ]]ի իշխանության անկումից հետո, Լուկան մինչև [[XII դար]]ի սկիզբը եղել է [[Տոսկանա]]յի մայրաքաղաքը, երբ [[Մաթիլդա Կանոնսկայա]]ն Լուկան հանձնեց [[Ֆլորենցիա]]յին:

Միջնադարում չնայած հարակից քաղաք-պետությունների` Պիզայ[[Պիզա]]յ, Մասսայ, Ֆլորենցիայի[[Ֆլորենցիա]]յի հետ ունեցած կոնֆլիկտների, քաղաքը բանկային համակարգի և մետաքսի արտադրության շնորհիվ հասել է մեծ տնտեսական վերելքի: Քաղաքը զարգացման գագաթնակետին է հասել [[XIV դար]]ի սկզբին, Կաստրուչո Կաստրականի օրոք:

[[XV դար]]ում [[Սան Ռոմանո]]յի մարտից հետո Լուկան վերջնականապես Տոսկանայի գլխավոր քաղաք կոչվելու իրավունքը զիջեց Ֆլորենցիային` պաշտպանելով հանրապետության կառավարումը, մինչև [[XVIII դար]]ում [[Նապոլեոն]]ի զորքերի ժամանումը: [[XVII դար|XVII]]—[[XVIII դար]]երում այն Վենեցիայից[[Վենեցիա]]յից հետո իր մեծությամբ և հանրապետական կառավարման ձևով Իտալիայի 2-րդ քաղաքն է: