«Ցեղակրոնություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ կետադրական, փոխարինվեց: → (4), → (2) |
|||
Տող 128.
* '''2. Արյան պաշտամունք'''
Ցեղակրոնության մեջ Ցեղի արյունը աստվածություն է, քանզի սրանով է նաև պայմանավորված Ցեղի հոգեմարմնական կերտվածքը։ Ցեղակրոնությունը քարոզում է պաշտամունք Ցեղի արյան նկատմամբ, որի անարատության մեջ է տեսնում մեր ցեղի ապագան։
* '''3. Լեզվի պաշտամունք'''
Լեզվի հարցում Ցեղակրոնությունն անզիջում է. նա հայից պահանջում է՝ հայ մարդու հետ խոսել հայերեն, հիշեցնելով, թե լեզվի մահը արագացնում է ժողովուրդների հոգևոր մահը։ Այդ մտահոգությամբ՝ նա պահանջում է պաշտամունք դեպի մայրենի լեզուն, որի մաքրությամբ և իմաստավորմամբ է պայմանավորված մեր ցեղի հոգևոր ապագան<ref name="ԲանտայինԳրառումներ">Գարեգին Նժդեհ // «Խորհրդածություններ - Բանտային գրառումներ», Երևան, 1993 թ., էջ 65</ref>։
Տող 136.
* '''4. Զոհապաշտություն'''
Դա պաշտամունքն է մեր ցեղի սրբազան մեռելների, «որոնք առյուծ ացան իրենց արիության մեջ, աստվածացան իրենց հոյակապ նվիրումի մեջ, որոնք իրենց արյունը շռայլեցին մեր ցեղի գոյությունը և պատիվը հավիտենականացնելու համար»<ref name="Ամերիկահայությունը90" />։
* '''5. Նախնիապաշտություն'''
Ցեղակրոնությունը մեծագույն վատություն է համարում հոգևոր խզումը հին ու նոր սերունդների միջև, որով խախտվում է Ցեղի երեկվա ու վաղվա օրգանական կապը։ Նժդեհը գրում է<ref name="Ամերիկահայությունը84">Գարեգին Նժդեհ // «Ամերիկահայությունը. ցեղը և իր տականքը», էջ 84-85</ref>. {{քաղվածքի սկիզբ}}«նորահաս սերունդը կտրվե՞ց անցնող կամ անցած գնացած սերունդներից՝ նա էապես կտրվում է մինչ այդ գոյություն ունեցող Ցեղի արժեքներից ու սրբություններից... Հին սերունդից կտրվողը դառնում է հոգեպես անհող և անուղի։ Էականը հոգեհաղորդակցությունն է սերունդների միջև, որի շնորհիվ վերջինները փոխանցում են Ցեղի հավիտենական բոցը...»{{քաղվածքի ավարտ}}
Տող 302.
{{Ցեղակրոնություն}}
{{ՎՊԵ|Tseghakron|Ցեղակրոնություն}}
{{Օրվա հոդված նախագծի մասնակից}}
[[Կատեգորիա:Ցեղակրոնություն]]
| |||