«Օորտի ամպ»–ի խմբագրումների տարբերություն

</ref>:։ Անկախ սրանից 1950-ականներին, այսպիսի գաղափար է առաջ քաշվել նիդերլանդացի աստղաֆիզիկոս [[Յան Օորտ]]ի կողմից, որպես հետևյալ պարադոքսի լուծում<ref name="Oort">

Գոյություն ունեն երկու դասի գիաստղեր` [[կարճ պարբերությամբ գիսաստղեր|կարճ]] և [[երկար պարբերությամբ գիսաստղեր]]երը։ Կարճ պարբերությամբ գիսաստղերը ունեն համեմատաբար մոտ ուղեծրեր, 200 տարուց պակաս պտույտի պարբերությամբ և փոքր [[Ուղեծրի թեքում|թեքումով]] [[Խավարածիր|խավարածրի]] հարթության նկատմամբ։ երկար պարբերությամբ գիսաստղերը ունեն բավականին ձգված ուղեծրեր, հազարավոր [[աստղագիտական միավոր]]ների կարգի, և հայտնվում են բոլոր թեքումներից<ref name="book" />:։ Օորտը նշել է, որ գոյություն ունի երկար պարբերությամբ գիսաստղերի [[Ապոկենտրոն և պերիկենտրոն|ապոհելիների]] բաշխման պիկ (Արեգակից առավել հեռու ընկած ուղեծրի կետերը)` մոտ 20000 ա. մ., որը ենթադրում է, այդ հեռավորության վրա գիսաստղերի ամպ գնդաձև, իզոտրոպ բաշխումով<ref name="book" />:։ Համեմատաբար հազվագյուտ գիսաստղերը, որոնք ունեն ավելի փոքր քան 10000 ա. մ. ուղեծրեր, հավանաբար, անցել են մեկ կամ ավելի անգամներ Արեգակնային համակարգի միջով, և այդ պատճառով ունեն այսպիսի ուղեծրեր (մոլորակների ձգողության ուժերի ազդեցության տակ)<ref name="book" />:։