«Հին քարի դար»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Հայկական լեռնաշխարհ]]ը եղել է մարդու բնակության հիմնական օրրաններից։ Այստեղ, բազմաթիվ վայրերում ([[Հրազդան]] գետի ափերին, [[Սիսիան]]ում, [[Արարատ]], [[Արագած]] և [[Արթին|Արտին]] լեռների լանջերին ու ստորոտներին, [[Հայկական Տավրոս]]ի հարավային լանջերին և այլուր) հայտնաբերվել են նախամարդու բնակության կայաններ, որոնցում գտնվել են շելյան, աշելյան, մուստիերյան և այլ հնագույն մշակույթների հասակակից գործիքներ (ձեռքի հատիչներ, կոպիտ ջարդիչներ, սրածայրեր, քերիչներ, քերթիչներ, միջուկներ, սկավառակներ, զանազան տեսակի շեղբեր ևն)։ [[ՀՀ]] տարածքում Հին Քարի դարի վաղագույն մնացորդները (շելյան տիպի քարե գործիքներ) առաջին անգամ գտնվել են 1943-45-ին՝ [[Արթին|Արտին լեռ]]ան կայաններից (Սատանի դար, Հարավային, Արեգունի բլուրներ), որոնք իբրև քարեդարյան հնավայրեր արժանացել են համաշխարհային ճանաչման։