«Երեք հրացանակիրներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

{{Տեղեկաքարտ Գիրք

}}

'''«Երեք հրացանակիրները»''' ({{lang-fr|Les trois mousquetaires}}), [[Ալեքսանդր Դյումա (հայր)|Ալեքսանդր Դյումա Հոր]] կողմից [[1844]] թվականին գրված պատմաարկածային [[վեպ]]։ Այն նվիրված է դ'Արտանյանի` հրացանակիր դառնալու համար տնից հեռացած մի երիտասարդ մարդու, և նրա երեք ընկերների` Աթոսի, Պորտոսի և Արամիսի արկածներին։ Դ'Արտանյանի պատմությունը շարունակվում է նաև երկու այլ վեպերում` «[[Քսան տարի անց]]» և «[[Վիկոնտ դե Բրաժելոն, կամ տասը տարի անց]]»։

 

== Սյուժե ==

Դյումայի այս պատմությունը նվիրված է դ'Արտանյանի և նրա ընկերների արկածներին` [[1625]]-[[1628]] թվականների մեջ ընկած ժամանակահատվածում։

 

Դ'Արտանյանը վարձում է ծառա Պլանշե անունով և հանգրվանում է նպարավաճառ Բոասյոյի և նրա տիկնոջ` Կոստանցիայի մոտ, որին էլ շուտով սիրահարվում է։ Կոստանցիան ծառայում էր թագավորական արքունիքում, թագուհի Աննա Ավստրուհու մոտ, որը պայքարում էր Կարդինալի դեմ թագավորի վրա ազդեցության համար։ Թագուհին ժամադրության ժամանակ անհույս սիրահարված անգլիական նախարար լորդ Բեկինգհեմին նվիրում է ադամանդե տասներկու կախազարդերը, որոնք նախկինում նրան էր նվիրել թագավորը։ Կարդինալը լրտեսներից իմանալով այդ մասին որոշում է վարկաբեկել թագուհուն` նա համոզում է թագավորին կազմակերպել պարահանդես, որին Աննան պետք է ներկայանա կախազարդերով, որպեզի թագավորը կարողանա հիանալ թագուհով։ Ի լրացումն այդ ամենին կարդինալի լրտես` Միլեդին, ուղևորվում է [[Անգլիա]] և Բեկինգհեմի մոտից հափշտակում է երկու կախազարդը։

 

Թագուհին չիմանալով ինչ անել և իր խնդրով կիսվում է Կոնստանցիայի հետ, որը իր հերթին խոստանում է օգնել։ Կոնստանցիան իրավիճակի մասին պատմում է դ'Արտանյանին և վերջինս, նրա հանդեպ սիրուց, պատրաստ է ուղևորվել [[Լոնդոն]], որպեսզի փրկի թագուհու պատիվը։ Նա համոզում է իր երեք ընկեր-հրացանակիրներին միանալ իրեն։ Սակայն ճանապարհը լի է վտանգներով` երեք հրացանակիրներին շարքից հանում են կարդինալի գվարդիականների կազմակերպած ծուղակները և դարանները։ Միայն դ'Արտանյանը ճանապարհին մենամարտելով կարդինալի դեսպան դե Վարդի հետ, հասնում է նավահանգիստ և [[Լա Մանշ]]ով ուղևորվում է [[Լոնդոն]]։ Այնտեղ հանդիպում է Բեկինգհեմին, ստանում կախազարդերը (երկու գողացվածները փոխարինվում են Բեկինգհեմի [[Ոսկերչություն|ոսկերիչի]] կողմից պատրաստված կրկնօրինակներով) և ետ է վերադառնում [[Փարիզ]], բառացիորեն վերջին պահին։ Թագուհին պարահանդեսին հայտնվում է կախազարդերով։

 

 

== Ստեղծման պատմությունը ==

«Երեք հրացանակիրներ»-ը [[1844]] թվականի [[մարտ]]ից մինչև [[հուլիս]] ամիսը հրատարակվել է «Le Siècle» օրաթերթում առանձին գլուխներով։ Դա ավանդական շարունակական վեպ էր, որտեղ գլուխն ավարտվում էր ինչ-որ հետաքրքիր տեղում, որպեսզի կարդացողը անհամբերությամբ սպասի շարունակությանը։ Այդ ձևով կարդացածի ընկալումը խիստ տարբերվում ամբողջովին միանգամից գիրքը կարդալուց։

 

 

== Գրական աղբյուրներ ==

Գրքի նախերգանքում Դյուման գրում էր, որ վեպի համար հիմք են հանդիսացել գտնված Ֆրանսիայի ազգային գրադարանում որոշ հուշեր։ Հետագայում պարզվեց, որ այդ ներշնչանքի աղբյուր է հանդիսացել «Թագավորական հրացանակիրների առաջին ջոկի կապիտան լեյտենանտ պարոն դ'Արտանյանի հուշերը» ({{lang-fr|Mémoires de Monsieur d’Artagnan, capitaine lieutenant de la première compagnie des Mousquetaires du Roi}})։ Ճիշտ է` գիրքը գրված էր ոչ դ'Արտանյանի կողմից, այլ գրված էր Գասյեն դե Կուրտիլ դե Սանդրայի կողմից ({{lang-fr|Courtilz de Sandraz}}), հրատարակված Քյոլնում (1700) հրացանակրի մահից 27 տարի անց։ Այդ գիրքը Դյուման վերցրել էր Մարսելի քաղաքային գրադարանից և չի վերադարձրել այն, որը հաստատում են բազմաթիվ բողոք-նամակները, որոնք մնացել են անպատասխան։

 

 

== Իրական պատմական հերոսներ ==

 

=== Մտածված կերպարներ ===

== Ծանոթագրություններ ==

{{ծանցանկ}}

{{Վիքիպահեստ|Category:The Three Musketeers}}

{{Ալեքսանդր Դյումայի վեպեր}}

 

[[Կատեգորիա:1844 գրքեր]]