«Տիեզերքի ընդլայնում»–ի խմբագրումների տարբերություն

Տիեզերական կարմիր շեղումը բացատրվում է Դոպլերի էֆեկտով<ref>Эффект Доплера в теории относительности</ref>, որը իրար հետ է կապում գալակտիկաների շարժումները։ Այդ էֆեկտը 1842 թվականին հայտնաբերել է [[Քրիստիան Դոպլեր]]ը։ Որևէ միջավայրում տարածվող [[ալիք]]ի (օրինակ՝ [[ձայն]]ի) համար պետք է հաշվի առնել ինչպես աղբյուրի շարժումը, այնպես էլ այդ միջավայրի նկատմամբ ալիքի ընդունիչի շարժումը։ Էլեկտրամագնիսական ալիքի (օրինակ՝ լույսի) դեպքում, որի տարածման համար որևէ միջավայր անհրաժեշտ չէ, [[վակուում]]ում նշանակություն ունի միայն աղբյուրի և ընդունիչի հարաբերական շարժումը<ref>Горохов А.В. Релятивистский эффект Доплера.</ref>։ Եթե ալիքի աղբյուրը շարժվում է միջավայրի նկատմամբ, ապա ալիքի երկարությունը կախված է արագությունից և շարժման ուղղությունից։ Եթե աղբյուրը շարժվում է ընդունիչի ուղղությամբ, այսինքն առաջ է անցնում իր առաքած ալիքից, ապա երկարությունը փոքրանում է, իսկ եթե հեռանում է՝ ալիքի երկությունը մեծանում է։

 

 

===Պուանկարեն՝ կարմիր շեղման մասին===