«Կառլ Բրյուլով»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ նկարիչ
| Ի ծնե տրված անունը = Карл Па́влович Брюлло́в
Տող 25 ⟶ 24՝
Նույն թվականին վերադարձել է [[Ռուսաստան]], մինչև 1836թվականը ապրել է [[Մոսկվա|Մոսկվայում]], որտեղ ծանոթացել է [[Պուշկին Ալեքսանդր|Ա.Ս. Պուշկինի]] հետ, այնուհետև փոխադրվել է [[Պետերբուրգ]]:
1836-1849 թվականներին դասավանդել է Գեղարվեստի ակադեմիայում: Կատարել է ռուսական մշակույթի գործիչների մի շարք դիմանկարներ` այդ թվում [[Նեստոր Կուկոլնիկ|Վ.Ն.Կուկոլնիկի]] (1836), [[Իվան Կռիլով|Ա.Ի.Կռիլովի]](1839): Մտերիմ էր [[Միխայիլ Գլինկա|Մ.Ի.Գլինկայի]] և Ն.Վ Կուկոլնիկի հետ:
1843-1847 թվականներին մասնակցել է [[Սանկտ Պետերբուրգ|Սանկտ Պետերբուրգի]] [[Կազանի տաճար Սանկտ-Պետերբուրգ|Կազանի տաճար]] և [[Սուրբ Իսահակի տաճար (Սանկտ-Պետերբուրգ)|Սուրբ Իսահակի տաճար]]ների նկարչական աշխատանքներին (ավարտված [[Պյոտոր Բասին|Պ.Վ Բասինի]] կողմից): Հիվանդության հետ կապված` 1849 թվականին փոխադրվել է [[Մադեյրա|Մադեյրա կղզի]]: Կյանքի ընթացում այնտեղ ջրաներկով իրականացրել է իր ընկերների և ծանոթների մեծ թվով դիմանկարներ («Ձիավորները. Ե.Ի.Մյուսսերի և Է. Մյուսսերի դիմանկարները» 1849): 1850 թվականից ապրել է Իտալիայում: Եղել է [[Միլան|Միլանի]], Պարմի ինչպես նաև [[Հռոմ|Հռոմի]] [[Սուրբ Ղուկասի վանք|Սուրբ Ղուկասի]] ակադեմիաների անդամ: Բրյուլովի ստեղծագործությունները դարձան ավելի ուշ [[ռուսական ռոմանտիզմ|ռուսական ռոմանտիզմի]] գագաթնակետը, երբ ներդաշնակության ամբողջականության ու աշխարհի գեղեցկության զգացումը փոխարինվում է ողբերգության ու կյանքի հակամարտության, ուժեղ կրքերի հետաքրքրության անսովոր թեմաների և իրավիճակների զգացողություններով:
[[Պատկեր:Karl Brullov - The Last Day of Pompeii - Google Art Project.jpg|250px|մինի|ձախից|«Պոմպեյի վերջին օրը»]]
Նորից առաջին պլան է մղվում պատմական նկարը, բայց այժմ նրա գլխավոր թեման ոչ թե հերոսների պայքարն է, ինչպես կլասիցիզմում է, այլ մարդկային զանգվածների ճակատագրերն են:
Իր գլխավոր «[[Պոմպեյի վերջին օրը]]» (1830—1833) աշխատանքում Բրյուլովը գործողության դրամատիզմը միավորել է լուսավորության ռոմանտիկ էֆէկտների և ֆիգուրների քանդակային, դասականորեն կատարյալ պլաստիկայի հետ: Նկարը հեղինակին բերեց մեծ հռչակ ինչպես Ռուսաստանում, այնպես էլ [[Եվրոպա|Եվրոպայում]]: Ինչպես հանդիսավոր, այնպես էլ կամերային դիմանկարների կարկառուն վարպետ, Բրյուլովն իր ստեղծագործություններում իրագործեց էվոլյուցիա օրինակելի ռոմանտիզմի դարաշրջանի համար` սկսած կյանքի ուրախ ընկալմամբ վաղ աշխատանքներով («Ձաիավարուհին» 1832), մինչև բարդացված, խորացված հոգեբանությամբ ուշ աշխատանքները` («Ինքնանկար», 1848), հավակներլով հասնել դարի երկրորդ կեսի վարպետներին, ինչպիսին էր [[Իլյա Ռեպին|Իլյա Ռեպինը]](«[[Մուսորգսկի Մոդեստ|Մ.Պ Մուսորգսկու]] դիմանկարը», 1881): Բրյուլովը մեծ ազդեցություն է ունեցել ռուս նկարիչների վրա, որոնցից շատերը դարձել են նրա հետևորդներն ու նմանակողները:
| |||