«Տիպ (այլ կիրառումներ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ կետադրական, փոխարինվեց: )կ → ) կ
չ կետադրություն և բացատներ, փոխարինվեց: ր՝ւ → ր՝ ւ (6) oգտվելով ԱՎԲ
Տող 2.
* ինչ–որ բանի նմուշ, մոդել,
*ուսումնասիրվող իրականության անդամատման միավոր՝ տիպաբանության մեջ,
*կարգաբանական (տաքսոնոմիական) կատեգորիա կամ դասակարգման միավոր՝ւանդշաֆաագիւռությանմիավոր՝ ւանդշաֆաագիւռության մեշ (լանդ–շաֆտի Տ․, տեղանքի Տ․) և այլ գիտություններում, որոնք ուսումնասիրում են բնական միջավայրի առանձին բաղադրամասերը՝ ռելիեֆի տիպ, կլիմայի տիպ, հողի տիպ, բուսականության տիպ․ են,
* մարդ՝օժտվածմարդ՝ օժտված բնորոշ հատկություններով, մարդկանց որևէ խմբի, մասնավորապես՝դասիմասնավորապես՝ դասի, դասակարգի, ազգի, դարաշրջանիցայտուն ներկայացուցիչ,
* գրականության մեջ և արվեստ ու մ այնկերպարը, որն իր մեջ խտացնում է սոցիալ․ կոնկրետ հանրույթի, դասակարգի, խավի գիտակցությանը, աշխարհըմբռնմանը, հոգեբանությանը, կենցաղին ու կեցությանը բնորոշ հատկանիշների ամբողջությունը․ առավել բացառիկ ընդհարացում է, քան կերպարը (տես Կերպար գեղարվեստական)։ Գրական տիպերի զարգացումը պայմանավորված է հասարակական կյանքի զարգացումով։ Անտիկ և վաղ միջնադարյան գրկում (վեպ, էպոսի) հանդես է եկել որպես ժողովրդի հավաքական ուժի, հերոսության, դավանանքի, դասի ներկայացուցիչ։ Այն հետագա ձևավորում է ստացել հռոմեական գրականության մեջ (մ․ թ․ I–III դդ․), որտեղ մարդը հանդես է բերվել իբրև իր անձնական կյանքն ու ճակատագիրն ունեցող անհատ։ [[Վերածննդի դարաշրջան]]ում Սերվանտեսը, Շեքսպիրը և այլ գրողներ ստեղծել ենհամամարդկային ընդհանրացումներ պարունակող տիպեր ([[Դոն Կիխոտ (վեպ)|Դոն Կիխոտ]] և [[Սանչո Պանսա]], Օթելլո, Համլետ են)։ Հետագաժամանակներում ձևավորվող յուրաքանչյուր գեղարվեստական մեթոդ (կլասիցիզմ, ռոմանտիզմ, ռեալիզմ, սոցիալիստ, ռեալիզմ) առաջադրել է տիպի մարմնավորման իր առանձնահատուկ սկզբունքը։(Տես նաև Տիպականը)։
 
{{ՀՍՀ}}