«Քիմիական արտադրություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Քիմիական արտադրություն''' [[Արդյունաբերություն|Արդյունաբերության]] այն ճյուղը, որ զբաղվում է մետաղների, պլաստմասանների, կաուչուկների, մանրաթելերի, պարարտանյութերի և զանազան այլ [[քիմիա]]կան նյութերի արտադրությամբ, կոչվում է քիմիական արդյունաբերություն։ [[Քիմիա]]կան արդյունաբերությունը ապահովում է [[տնտեսություն|տնտեսության]] զարգացումը, կապի, հեռահաղորդակցության և փոխադրական միջոցների կատարելագործումը, գյուղատնտեսական մթերքների արտադրության աճն, ու հասարակության կենսամակարդակի բարձրացումը։ [[Քիմիա]]կան արտադրության վրա մեծ ազդեցություն ունեն տեսական գիտելիքները, որոնց ցայտուն դրսևորումներն են ջերմաքիմիայի, քիմիական կինետիկայի, հավասարակշռության և կատալիզի մասին ուսմունքների զարգացումը։ Արտադրական գործընթացի արդյունավետությունը բարձրացնելու համար հարկավոր են

Վերջանյութի տեսականորեն հնարավոր առավելագույն զանգվածը որոշվում է ռեակցիայի հավասարումով։Որքանհավասարումով։ Որքան մեծ է վերջանյութի ելքը, այնքան ավելի քիչ են արտադրական թափոնները, [[էներգիա]]յի և կողմնակի նյութերի ծախսը, այնքան ավելի շահութաբեր է արտադրությունը։

Քիմիական գիտության և [[ճարտարագիտություն|ճարտարագիտության]] սերտ համագործակցության շնորհիվ լուծվել են վերոնշյալ խնդիրները։Քիմիականխնդիրները։ Քիմիական արտադրությունները մեքենայացվում և ավտոմատացվում են աշխատանքի արտադրողականությունը բարձրացնելու և արտադրանքի ինքնարժեքն իջեցնելու նպատակով։

Ծծմբական թթվի համաշխարհային տարեկան արտադրանքն անցնում է 100 միլիոն տոննայից։ Օգտագործվում է պարարտանյութերի, մետաղների, պլաստմասանների, կաուչուկների, մանրաթելերի և սինթետիկ լվացող միջոցների արտադրության ոլորտներում, նավթի վերամշակման ոլորտում։ Որպես հիմնական հումք ծառայում են բնության մեջ հանդիպող [[ծծումբ]]ը և պիրիտ (հրաքար)հանքաքարը՝

<math>FeS_2</math> , որում ծծմբի զանգվածային բաժինը 45 % է։ [[Ծծմբական թթու|Ծծմբական թթվի]] արտադրություն է կազմակերպվում նաև այն մետաղաարտադրական գործարաններում, որտեղ մետաղների ստացման համար օգտագործվում են սուլֆիդային հանքեր։

Ամոնիակից հսկայական քանակությամբ ստանում են ամոնիումի աղեր, ազոտական թթու և պայթուցիկ նյութեր։Ամոնիակինյութեր։ Ամոնիակի արտադրության հիմքում ընկած է գերաժմանացի քիմիկոս, Նոբելյան մրցականի դափբեկիր [[Ֆ․ Հաբեր]]ի մշակած եղանակը, այն է, ամոնիակի անմիջական ստացումն ազոտից ու ջրածնից (ամոնիակի սինթեզ)․