«Էլեկտրամագնիսականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ըստ [[դաշտի քվանտային տեսություն|դաշտի քվանտային տեսության]]<ref>Դաշտի քվանտային տեսության այն բաժինը, որը նկարագրում է էլեկտրամագնիսական փոխազդեցությունը, կոչվում քվանտային էլեկտրադինամիկա:էլեկտրադինամիկա։ Այն դաշտի քվանտային տեսության և ընդհանրապես տեսական ֆիզիկայի առավել մշակված, ինչպես նաև առավել հաջողակ ու ճշգրիտ (փորձով ապացուցված) բաժինններից է:է։</ref>, էլեկտրամագնիսական փոխազդեցությունը հաղորդվում է զանգված չունեցող [[բոզոն]]ի՝ [[ֆոտոն]]ի միջոցով (ֆոտոնը կարելի է պատկերացնել որպես էլեկտրամագնիսական դաշտի քվանտային գրգռում)։ Ֆոտոնն ինքը չունի էլեկտրական լիցք, ուստի չի կարող անմիջականորեն փոխազդել այլ ֆոտոնների հետ։

Դասական (ոչ քվանտային) շրջանակներում էլեկտրամագնիսական փոխազդեցությունը նկարագրվում է [[դասական էլեկտրադինամիկա]]յով:յով։

Էրստեդի եզրակացությունների շնորհիվ համաշխարհային գիտնական հանրությունը սկսեց էլեկտրադինամիկայի ինտենսիվ ուսումնասիրությունը։ 1820թ. [[Դոմինիկ Ֆրանսուա Արագո|Ֆրանսուա Արագո]]ն նկատեց, որ հաղորդիչը, որով էլեկտրական հոսանք է անցնում, դեպի իրեն է ձգում երկաթի խարտուքը։ Առաջին անգամ նա մագնիսացրեց երկաթե և պողպատե հաղորդալարերը՝ դրանք դնելով հոսանք անցկացնող պղնձե հաղորդալարերի կոճի մեջ։ Արագոյից անկախ երկաթի և պողպատի մագնիսացումը հայտնաբերեց նաև [[Հեմֆրի Դեվի]]ն:ն։ Մագնիսի վրա հոսանքի ազդեցությունը նկարագրող առաջին քանակական սահմանումները նույնպես 1820թ. տվեցին ֆրանսիացի գիտնականներ [[Ժան-Բատիստ Բիո]]ն և [[Ֆելիքս Սավար]]ը:ը։ Էրստեդի փորձերը օգնեցին նաև [[Անդրե Մարի Ամպեր|Ամպերին]], ով հաղորդչի և հոսանքի էլեկտրամագնիսական օրինաչափությունները ներկայացրեց մաթեմատիկական տեսքով։ Էրստեդի բացահայտումը կարևոր քայլ է նաև էներգիայի միասնական հասկացության ճանապարհին։