«Իրաք-քուվեյթյան պատերազմ»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Օգոստոսի 1]]-ին Ջեդդայում սկսվեցին իրաքա-քուվեյթյան բանակցությունները, սակայն 2 ժամից այն ընդհատվեց։ Բանն այն է, որ [[Բաղդադ]]ը Քուվեյթի առջև դրեց մի շարք պահանջներ, որոնք Քուվեյթը մերժեց։ Եվ հենց այդ ժամանակ էլ Իրաքի ռազմական մեքենան բերվեց ռազմական ամբողջական պատրաստվածության։ Օրվա 2-րդ կեսին Իրաքի նախագահ Սադդամ Հուսեյնը զանգահարեց Քուվեյթի էմիրին.

 

 

Հաջորդ իսկ գիշերը Իրաքի զորքերը գրավեցին Քուվեյթը։

[[Փետրվարի 26]]-ին բաղդադյան ռադիոն հաղորդեց, որ իրաքյան զինված ուժերին հրաման է տրված կազմակերպված կերպով նահանջել այն դիրքերը, որոնք իրենք զբաղեցնում էին մինչ [[1990]] թվականի [[օգօստոսի 1]]-ը։ [[Սադդամ Հուսեյն]]ը խորհրդային առաջնորդ [[Միխայիլ Գորբաչով]]ին ուղղված նամակում խնդրում էր, որ վերջինս անհապաղ ջանքեր գործադրի [[ՄԱԿ]]-ի կողմից կրակի դադարեցման մասին բանաձևի ընդունման համար։ Այս նամակում և պաշտոնական հայտարարություններում Իրաքը պատրաստակամություն էր հայտնում կատարել 660 բանաձևի պահանջները, սակայն մնացած բանաձևերի մասին խոսք չէր գնում։ [[Վաշինգտոն]]ը [[Իրաք]]ի զորքերը Քուվեյթի տարածքից հանելու պատրաստակամության մեջ միայն քաղաքական խաղ գտավ, փորձ փրկելու զորքը լիակատար ջախջախումից։ Այդ իսկ պատճառով դաշնակիցների ուժերը շարունակեցին «Փոթորիկ անապատում» գործողությունը ըստ հատատված ծրագրի։ Այն, որ ռազմական պարտությունը չմտքափոխեց [[Սադդամ Հուսեյն]]ին, վկայում է [[փետրվարի 26]]-ին նրա հայտարարությունը ազգին, որին ասվում էր․

 

 

[[Փետրվարի 27]]-ին [[Էլ-Քուվեյթ]]ում ազգային հիմնի ներքո բարձրացվեց պետական դրոշը, սակայն նահանջող իրաքյան զորքերի և նրանց հետապնդող դաշնակիցների ուժերի միջև կռիվները շարունակվում էին ընթանալ։