«Ռոբերտո Ռոսսելինի»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ռոսսելինի Ռոբերտո''',([[1906]]—[[1977]]), [[իտալացի]] կինոռեժիսոր։ Ֆ․ Դե Ռոբերտիսի հետ ստեղծել է «Սպիտակ նավը» ([[1941]]), «Օդաչուն վերադառնում է» և «սաչով մարդը» (երկուսն էլ՝ [[1942]]) միլիտարիստական ֆիլմերը, սակայն ուշադրության կենտրոնում պահելով այն տառապանքները, որ պատճառում է պատերազմը մարդկանց։ Ռ-ի «Հռոմը՝ բաց քաղաք» ([[1945]]) կինոնկարը նվիրված է Դիմադրության [[Հռոմ]]ի մասնակիցների պայքարին։ Այս ֆիլմը դարձել է նեոռեափզմի մանիֆեստը։ Նշանակալից էր նաեվ «Պայզա» ([[1946]]) հակաֆաշիստական կինոնկարը։ [[1940]]-ական թթ․ վերջին և 1950-ական թթ․ սկզբին ստեղծել է մի շարք ֆիլմեր, ուր արծարծել է բարոյական անկման թեման՝ «Եվրոպա 51» ([[1951]]),«Ուր է ազատությունը» ([[1952]]) են։ Դեմոկրատական շարժման վերելքը օգնել է Ռուսսելին հաղթահարել ստեղծագործական գնաժամը։ «Հնդկաստան» 1958» ([[1958]]),«Գեներալ դելլա Ռովերե» ([[1959]]), «Հռոմում գիշեր էր», «Կեցցե՜ Իտալիան» (երկուսն էլ՝ [[1960]]) ֆիլմերում Ռուսսելին կրկին դիմել է հայրենասիրական և հակաֆաշիստական թեմաներին։ [[1960]]-ական թթ․ կեսին աշխատել է հեռուստատեսությունում(«Սոկրատ», «Պասկալ» ևն)։ [[1975]]-ին ստեղծել է «Իտալիա, առաջին տարին», որը աղճատված պատկերում է երկրի ետպատերազմյան ▼