«Նասիր Խոսրով»–ի խմբագրումների տարբերություն

{{Տեղեկաքարտ Գրող

| ԱԱՀ = Նասիր Խոսրով Աբու Մուին

'''Նասիր Խոսրով Աբու Մուին '''([[1004]]-[[1072]]), ( {{Lang-fa|ناصر خسرو قبادیانی}} ) տաջիկական և պարսկական բանաստեղծ, [[փիլիսոփա]], [[կրոն]]ական գործիչ։ [[1046]]-ից [[1052]] թվականներին Նասիրը ուղևորվել է [[Եգիպտոս]] (նկարագրել է «ճանապարհորդության գրքում»)։ Վերադառնալուց հետո որպես [[Հերետիկոսություն|հերետիկոս]] վտարվել է հայրենի [[Բալխ]] [[քաղաք]]ից։ Կյանքի վերջին տարիներն անցկացրել է Բադախշանի ([[Պամիր]]) սարերում։ Քարոզել է [[իսմայիլականություն]] աղանդի հայացքները։ Նասիր Խոսրովի գրական ժառանգությունը կազմում են կրոնափիլիսոփայական [[տրակտատ]]ները, 12 հազար բեյթ ամփոփող [[դիվան]]ը, «Ռովշանայի-Նամե» [[պոեմ]]ը։ Նասիրին դատապարտել է պալատական պոեզիան, խարազանել սելջուկ ֆեոդալներին, հարձակվել գիտական և փիլիսոփայանական մտքի ազատ զարգացումը կաշկանդող [[Ուղղափառություն|ուղղափառ]] հոգևորականության վրա, պահանջել կարեկցել աղքատներին։ Չարիքի ու թշվառության պատճառը տեսել է «վատ [[դավանանք]]ի» տարածման և «անարդար կառավարման» մեջ։ Նրա [[ստեղծագործություն]]ներում արտացոլվել է գյուղացիական շարժումների [[գաղափարախոսություն]]ը։ Նշանակալի է Նասիրի դերը փիլիսոփայական քասիդի և խրատական պոեմի զարգացման գործում։

{{ՀՍՀ}}

[[Կատեգորիա:Պարսիկ բանաստեղծներ]]

[[Կատեգորիա:1004 ծնունդներ]]