«Ջերմաչափ»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Պատկեր:Galileo Thermometer.jpg|մինի|90px]]

Անմիջական հաշվարկի ջերմաչափ է, լայնորեն կիրառվում է տեխնիկայում և լաբորատոր աշխատանքներում՝ -200°C-ից մինչև 750°C տիրույթի [[ջերմաստիճան]]ներ չափելու համար։ Չափումների տիրույթից կախված՝ հեղուկային Ջերմաչափը կարող է լցվել պենտանով (-200°C-ից մինչև 20°C), էթիլ սպիրտով (—80-80°C-ից մինչև 70°C), կերոսինով (—20-20°C-ից մինչև 300°C), սնդիկով (-35°C-ից մինչև 750°C)։ Մանոմետրական ջերմաչափը, որի գործողության հիմքում ընկած է հետևյալ երեք սկզբունքներից մեկը, հեղուկի ջերմային ընդարձակումը, գազի ճնշման և հեղուկի հագեցած գոլորշիների ճնշման ջերմաստիճանային կախումները։ Տարբերում են գազային, հեղուկային և կոնդենսացիոն կամ շոգեհեղուկային մանոմետրական ջերմաչափեր։ Չափման տիրույթը 60°C-ից մինչև 550°C է։ Մազական խողովակի երկարության (մինչև 60 մ) շնորհիվ կարելի է չափումներ կատարել հեռավորությունից։ Դիմադրության ջերմաչափը , որի գործողության սկըզբունքը հիմնված է մաքուր մետաղների, համաձուլվածքների և կիսահաղորդիչների էլեկտրական դիմադրության ջերմաստիճանային փոփոխության վրա ([[մետաղներ]]ի էլեկտրական դիմադրությունը ջերմաստիճանի բարձրացման հետ մեծանում է, իսկ կիսահաղորդիչներինը՝ փոքրանում)։ Առավել տարածված են պլատինային (-263°C-ից մինչև 1064°C) և պղնձե (—50-50°C-ից մինչև 180°C) ջերմաչափերը։ Ցածր (0,1°C-ից մինչև 100K) [[ջերմաստիճան]]ների չափման համար լայնորեն կիրառվում են բարձր զգայունության կիսահաղորդչային ջերմաչափերերը։ 4,2°C-13,8 К ջերմաստիճանային տիրույթում կիրառվում են գերմանիումային ճշգրիտ ջերմաչափերը։