«Ռայմոն Պուանկարե»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 1.
[[Պատկեր:Raymond Poincaré.jpg|մինի]]
'''Ռայմոն Պուանկարե''' ([[1860]]-[[1934]]), ֆրանսիայի քաղաքն և պետական գործիչ։ Ֆրանս, ակադեմիայի անդամ ([[1909]])։ Մասնագիտությամբ՝ փաստաբան։ [[1887]]-[[1903]]-ին՝ պառլամենտի դեպուտատ, [[1903]]-[[1913]]-ին և [[1920]]-ից՝ սենատոր, [[1912]]-13-ին՝ պրեմիեր մինիստր և արտի գործ, մինիստըր, [[1913]]-20-ին՝ Ֆրանսիայի պրեզիդենտ, [[1922]]-24-ին և [[1926]]-29-ին՝ վերստին պրեմիեր մինիստր։ Արտահայտել է խոշոր բուրժուազիայի շահերը, խոչընդոտել է սոցիալական ռեֆորմների անցկացմանը։ Պուանկարեի արտաքին քաղաքականությունն ուղղված էր Անտանտի ամրապնդմանն ու պատերազմի նախապատրաստմանը, Եվրոպայում Ֆրանսիայի գերիշխանության հաստատմանը։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին Պուանկարե զգալի ազդեցություն է գործել Ռուսաստանի քաղաքականության վրա։ Հոկտեմբերյան սոցիալիստական մեծ հեղափոխությունից հետո Պուանկարե դարձել է սովետական երկրի թշնամի, կազմակերպել ու ոգեշնչել է ֆրանս․ իմպերիալիզմի հակասովետական ձեռնարկումները։ Պուանկարե երկդիմի և խարդախ քաղաքականություն է վարել արևմտահայության հարցում։ Հայկական բարենորոգումների ծրագիրը առաջ քաշելու ժամանակ (տես Հայկական բարենորոգումներ [[1913]]-[[1914]]) ձևացել է հայերի պաշտպան, միաժամանակ, սակայն, վարկ տրամադրել Թուրքիային։ [[1918]]-19-ին փարիսեցիական խոստումներով հրահրել է եղեռնից փրկված կիլիկիահայերի վերադարձը իրենց հարազատ տները, առանց ապահովելու նրանց անվտանգությունը քեմալական հրոսակների հարձակումներից։ Իր թուրքապաշտպան քաղաքականությամբ նպաստել է հակահայկ որոշումների ընդունմանը Լոգանի կոնֆերանսում (տես Լոզանի կոնֆերանս [[1922]]-[[1923]])։
'''Ռայմոն Պուանկարե''' ({{lang-fr|Raymond Poincaré}}, [[օգոստոսի 20]], [[1860]], [[Բար լե Դյուկ]] - [[հոկտեմբերի 15]] [[1934]], [[Փարիզ]]), ֆրանսիայի քաղաքն և պետական գործիչ։ Ֆրանսիական ակադեմիայի անդամ ([[1909]])։ Մասնագիտությամբ՝ փաստաբան։
 
== Կենսագրություն ==
*[[1887]]-[[1903]] թվականներին՝ պառլամենտի դեպուտատ,
*[[1903]]-[[1913]] թվականներին և [[1920]]-ից՝ սենատոր,
*[[1912]]-1913 թվականներին՝ պրեմիեր մինիստր և արտի գործ, մինիստր,
*[[1913]]-1920 թվականներին՝ [[Ֆրանսիա]]յի նախագահ,
* [[1922]]-1924 թվականներին և [[1926]]-1929 թվականներին՝ վերստին պրեմիեր մինիստր։
 
Արտահայտել է խոշոր բուրժուազիայի շահերը, խոչընդոտել է սոցիալական ռեֆորմների անցկացմանը։ Պուանկարեի արտաքին քաղաքականությունն ուղղված էր Անտանտի ամրապնդմանն ու պատերազմի նախապատրաստմանը, [[Եվրոպա]]յում Ֆրանսիայի գերիշխանության հաստատմանը։
 
[[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ի տարիներին Պուանկարե զգալի ազդեցություն է գործել [[Ռուսաստան]]ի քաղաքականության վրա։ [[Հոկտեմբերյան մեծ հեղափոխություն|Հոկտեմբերյան սոցիալիստական մեծ հեղափոխություն]]ից հետո Պուանկարե դարձել է խորհրդային երկրի թշնամի, կազմակերպել ու ոգեշնչել է ֆրանսիական իմպերիալիզմի հակասովետական ձեռնարկումները։
 
Պուանկարե երկդիմի և խարդախ քաղաքականություն է վարել արևմտահայության հարցում։ Հայկական բարենորոգումների ծրագիրը առաջ քաշելու ժամանակ
ձևացել է հայերի պաշտպան, միաժամանակ, սակայն, վարկ տրամադրել Թուրքիային։ [[1918]]-1919 թվականներին փարիսեցիական խոստումներով հրահրել է եղեռնից փրկված կիլիկիահայերի վերադարձը իրենց հարազատ տները, առանց ապահովելու նրանց անվտանգությունը քեմալական հրոսակների հարձակումներից։ Իր թուրքապաշտպան քաղաքականությամբ նպաստել է հակահայկ որոշումների ընդունմանը [[Լոզանի կոնֆերանս]]ում։
 
== Տես նաև ==
*[[Հայկական բարենորոգումներ (1912-1914)]]
*[[Լոզանի կոնֆերանս]]
 
{{ՀՍՀ}}