«Ռայմոն Պուանկարե»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Պուանկարե Ռայմոն Պուանկարե''' ([[1860]]-[[1934]]), ֆրանսիայի քաղաքն և պետական գործիչ։ Ֆրանս, ակադեմիայի անդամ ([[1909]])։ Մասնագիտությամբ՝ փաստաբան։ [[1887]]-[[1903]]-ին՝ պառլամենտի դեպուտատ, [[1903]]-[[1913]]-ին և [[1920]]-ից՝ սենատոր, [[1912]]-[[13]]-ին՝ պրեմիեր մինիստր և արտի գործ, մինիստըր, [[1913]]-[[20]]-ին՝ Ֆրանսիայի պրեզիդենտ, [[1922]]-[[24]]-ին և [[1926]]-[[29]]-ին՝ վերստին պրեմիեր մինիստր։ Արտահայտել է խոշոր բուրժուազիայի շահերը, խոչընդոտել է սոցիալական ռեֆորմների անցկացմանը։ Պուանկարեի արտաքին քաղաքականությունն ուղղված էր Անտանտի ամրապնդմանն ու պատերազմի նախապատրաստմանը, Եվրոպայում Ֆրանսիայի գերիշխանության հաստատմանը։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին Պուանկարե զգալի ազդեցություն է գործել Ռուսաստանի քաղաքականության վրա։ Հոկտեմբերյան սոցիալիստական մեծ հեղափոխությունից հետո Պուանկարե դարձել է սովետական երկրի թշնամի, կազմակերպել ու ոգեշնչել է ֆրանս․ իմպերիալիզմի հակասովետական ձեռնարկումները։ Պուանկարե երկդիմի և խարդախ քաղաքականություն է վարել արևմտահայության հարցում։ Հայկական բարենորոգումների ծրագիրը առաջ քաշելու ժամանակ (տես Հայկական բարենորոգումներ [[1913]]-[[1914]]) ձևացել է հայերի պաշտպան, միաժամանակ, սակայն, վարկ տրամադրել Թուրքիային։ [[1918]]-[[19]]-ին փարիսեցիական խոստումներով հրահրել է եղեռնից փրկված կիլիկիահայերի վերադարձը իրենց հարազատ տները, առանց ապահովելու նրանց անվտանգությունը քեմալական հրոսակների հարձակումներից։ Իր թուրքապաշտպան քաղաքականությամբ նպաստել է հակահայկ որոշումների ընդունմանը Լոգանի կոնֆերանսում (տես Լոզանի կոնֆերանս [[1922]]-[[1923]])։ Երկար [[10]], [[1926]]-[[33]]Ռայմոն Սահակյան։

[[Կատեգորիա:ՊուանկարեՖրանսիայի Ռայմոննախագահներ]]