Խոսվում է [[Արարատյան դաշտ]]ում, մասամբ նաև`նաև՝ [[Վայոց ձոր]]ում, [[Լոռու մարզ|Լոռու]] և [[Գեղարքունիքի մարզ]]երում։
[[Բաղաձայն]]ները ենթարկված են երկրորդ աստիճանի լրիվ տեղաշարժին։ [[Ձայնավոր]]ները հիմնականում նույն են արդի գրականի հետ (վեց պարզ ձայնավոր). [[շեշտ]]ը վերջընթեր [[վանկ]]ի վրա է. [[հոգնակի թիվ|հոգնակիները]]`՝ '''էր, նէր''', մասամբ`մասամբ՝ '''ք, արէնք, անիք'''։ Ունի յոթ [[հոլով]]. բացի [[սեռական հոլով|սեռականից]]`՝ մնացածները [[հոդ]] են ստանում, որով տարբերվում են գրական լեզվից։ Ներկան կազմվում է '''ըմ (ում)''' վերջավորությամբ [[անկատար դերբայ]]ով և [[օժանդակ բայ]]ով։ Հայերենի հարուստ բարբառներից մեկն է։ Հիմնականում այս բարբառի հիման վրա է կազմավորվել ժամանակակից արևելահայ գրական հայերեն։<ref>{{cite book|author=Հ. Զ. Պետրոսյան, Ս. Ա. Գալստյան, Թ. Ա. Ղարագյուլյան|title=Լեզվաբանական բառարան|publisher=ՀՍՍՀ ԳԱ հրատարակչություն|location=Երևան|year=1975|page=էջ 34}}</ref>
