«Դիմանկար»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Դիմանկարը''' գեղանկարում, գրաֆիկայում և լուսանկարչությյան մէջ կոնկրետ մարդու կամ մի խումբ մարդկանց պատկեր։

 

Հայ կերպարվեստում դիմանկարն ունեցավ իր հետևողական զարգացումը։ Եզակի են միջնադարում ստեղծված դիմանկարները / Գագիկ Առաջինի արձանը [[9-րդ դար|9-րդ դ.]],13-14-րդ դդ. մանրանկարներում հանդիպող դիմանկարները և այլն/։ 17-18-րդ դդ. հայկական կերպարվեստում նկատվող միտումները իրենց հետքն են թողել նաև դիմանկարի վրա, որի լավագույն օրինակները հանդիպում ենք ինչպես բուն Հայաստանում /Հովնաթանյաններ/, այնպես էլ Հայաստանից դուրս / Մինաս, Հովհաննես Մրքուզ, Բոգդան Սալթանով և այլոք/։ Հայ կերպարվեստում դիմանկարի ժանրի հիմնադիրն է [[Հակոբ Մկրտումի Հովնաթանյան|Հակոբ Հովնաթանյանը]]։ Նա Հովնաթանյանների մեծագույն տոհմի վերջին ներկայացուցիչն էր, որն իր մեջ ամփոփեց տոհմի հանճարը և սկիզբ դրեց հայ կերպարվեստի նոր դարաշրջանին։ Նա առաջինն էր, որ ստեղծեց դիմանկար, որ անդրադարձավ հաստոցային չափին, որ ստեղծեց աշխարհիկ բովանդակությամբ պատկեր։