«Վարդան Մամիկոնյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 33.
== Վարդանանց պատերազմ ==
{{Հիմնական հոդված|Վարդանանց պատերազմ (450-451)}}
[[Պատկեր:Vartan Mamigonian statue in Yerevan.jpg|մինի|[[Վարդան Մամիկոնյանի հուշարձան (Երևան)|Վարդան Մամիկոնյանի արձանը]] Երևանում]]
Պարսկաստանի [[Հազկերտ Բ]] Սասանյան արքան [[449]] թվականին հրովարտակով հայերին կոչ է արել հրաժարվել [[քրիստոնեություն]]ից և ընդունել [[զրադաշտականություն]] (կրակապաշտություն)։ Վարդան Մամիկոնյանի մասնակցությամբ [[Արտաշատի ժողով|Արտաշատում գումարված ժողովը]] մերժել է Պարսից արքայի կրոնափոխության առաջարկը։ Մերժողական պատասխան են ուղարկել նաև դրացի վրացիներն ու աղվանները։ Վարդանին և Հայոց, Վրաց ու Աղվանից իշխանությունների ներկայացուցիչներին կանչել են Տիզբոն։ Մահապատժի սպառնալիքի տակ նրանք առերես ուրացել են իրենց հավատքը։
Տող 41 ⟶ 42՝
[[450]] թվականի վերջին Վարդան Մամիկոնյանն ընտրվել է Հայոց տանուտեր՝ ի հակակշիռ մարզպան [[Վասակ Սյունի|Վասակ Սյունու]], որը դեմ էր ծավալված ապստամբությանը։ Վարդան Մամիկոնյանը վերականգնել է հայ նախարարների և հոգևորականության ոտնահարված իրավունքները, ամրացրել բերդերը և նախապատրաստվել վճռական մարտի։
[[Պատկեր:
Ճակատամարտը տեղի է ունեցել [[451]] թվականի [[մայիսի 26]]-ին՝ [[Ավարայր]]ի դաշտում։ Չնայած Վարդան Մամիկոնյանը զոհվել է, բայց պարսիկները, տեսնելով հայերի համառ դիմադրությունը, հարկադրված հետ են կանչել իրենց զորքերը։ Ավարայրի ճակատամարտից հետո Պարսից արքունիքը հրաժարվել է բռնի կրոնափոխության ծրագրից, ճանաչել է Հայաստանի ներքին ինքնավարությունը, թեթևացրել հարկերը և որոշ ժամանակ վարել է հայերին սիրաշահելու քաղաքականություն։ Պարսիկներին զգալի վնաս են պատճառել նաև հոները, որոնք, Վարդան Մամիկոնյանի հետ կնքած պայմանագրի համաձայն, ասպատակել են պարսկական նահանգները։
| |||