'''Ինֆրակառուցվածք'''([[լատ]]. infra — ցածր, ենթա- և structura — կառուցվածք, դասավորություն), արդյունաբերական և գյուղատնտեսական արտադրությանը սպասարկող տնտեսության ճյուղերի ([[խճուղի]]ների, ջրանցքների, ջրամբարների, [[նավահանգիստ]]ների, [[կամուրջ]]ների, [[օդանավակայան]]ների, պահեստների շինարարություն, էներգետիկ տնտեսություն, երկաթուղային էորանսպորտ, կապ, [[առողջապահություն]] և այլն) կոմպլեքս:կոմպլեքս։ «Ինֆրակառուցվածք» տերմինը ռազմական, բառապաշարից փոխառնվել է 20–րդ [[դար]]ի 40-ական թվականներին:թվականներին։ Սովետական տնտեսագիտության մեջ ինֆրակառուցվածքը ստորաբաժանվում է արտադրական և ոչ արտադրական (սոցիալական) խմբերի:խմբերի։ Առաջինում ընդգրկվում են նյութական արտադրությանն անմիջաբար սպասարկող Ինֆրակառուցվածքի ճյուղերը՝ [[երկաթուղի]]ներն ու [[խճուղի]]ները, ջրամատակարարումը, [[կոյուղի]]ն և այլն երկրորդում՝ արտադրական պրոցեսին միջնորդաբար կապված ճյուղերը՝ ընդհանուր և մասնագիտական կրթությունը, [[առողջապահություն]]ը և այլն:այլն։ Կապիտալիստական տնտեսության ինֆրակառուցվածքային ճյուղերին բնորոշ է երկակիությունը:երկակիությունը։ Մի կողմից, առանց այդ ճյուղերի զարգացման իջնում է արդյունաբերությունը և [[գյուղատնտեսություն]]ը ձեռնարկությունների գործունեության արդյունավետությունը, մյուս կողմից՝ կապիտալ ներդրումներն ինֆրակառուցվածքի ճյուղերում եկամտաբեր չեն, բայց ավելացնում են արդյունաբերության և գյուղատնտեսության ձեռնարկությունների շահույթները:շահույթները։ Դրանով, արտադրության հանրայնացման պրոցեսով, ռազմական, նկատառումներով է պայմանավորված կապիտալիստական երկրներից շատերում ինֆրակառուցվածքի ճյուղերի ֆինանսավորման ու զարգացման ֆունկցիաների պետականացումը:պետականացումը։ Ինֆրակառուցվածք, որպես սոցիալական պրոբլեմ, բնորոշ է միայն արտադրության կապիտալիստական եղանակին:եղանակին։ Սոցիալիզմի ժամանակ պահպանվում է դրա միայն տեխնիկատնտեսական կողմը, որը լուծվում է գիտական պլանավորմամբ:պլանավորմամբ։
