«Մարտին Լյութեր»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 1.
[[Պատկեր:Martin_Luther,_1529.jpg|աջից|մինի|Մարտին Լյութեր]]
'''Մարտին Լյութեր''' ({{lang-de|Martin Luther}}, [[1483]]թ. [[Նոյեմբերի 10]] – [[1546]]թ. [[Փետրվարի 18]]), [[գերմանացի]] [[աստվածաբան]], [[վանական]] և եկեղեցիի բարեփոխիչ։ Նա հիմնադրել է [[Բողոքականություն]]ը։ Հայտնի է միայն հավատով արդարացման վարդապետությամբ և հայտնության քրիստոսակենտրոն ընկալմամբ։ Լյութերի հայտնի 95 թեզիսները /1517 թ. հոկտեմբեր/ նշանավորում են Ռեֆորմացիայի[[Ռեֆորմացիա]]յի սկզբնավորումը։
 
Նա առաջինն էր, որ [[Աստվածաշունչ]] մատյանը լատիներենից թարգմանեց գերմաներեն։ Լյութերը պնդում էր, որ Սուրբ գիրքը հանրության գիրք է և այն պիտի կարդան բոլորը։
Տող 12.
Ըստ Մարտին Լյութերի՝ հոգևոր փրկությունը հնարավոր է միայն հավատի միջոցով, քանզի ոչ ոք կաթոլիկ եկեղեցու կարիքը չունի, և անկախ սոցիալական ծագումից ու գրաված դիրքից՝ բոլորը անառարկելիորեն պետք է ենթարկվեն աստծուն։ Մարդկանցից ոչ ոք առավելություն չունի ոչ մեկի նկատմամբ, սոցիալական բոլոր խավերը, այդ թվում և հոգևորականությունը հավասար են։ Դա իրավահավասարության սկզբունքի վաղբուրժուական առաջին ձևակերպումներից մեկն է։
 
Լյութերի կարծիքով, քանի որ աշխարհում չարն է տիրում, ուստի աստված իրականացնում է երկու տիպի կառավարում՝ հոգևոր, որն իրականացնում են քրիստոնյաներն ու ազնվաբարուազնվաբարո մարդիկ՝ Քրիստոսի գլխավորությամբ,և աշխարհականները, որոնք զսպում են չ -ոչ քրիստոնյաներին ու չարերին՝ ստիպելով, որ թեև հակառակ իրենց կամքի, սակայն պահպանեն արտաքին խաղաղություն և հանգստություն։ Սրանց (աշխարհիկ և հոգևոր կառավարումներին) բնորոշ են երկու թագավորություն՝ աստվածային և աշխարհիկ: Դրանցից յուրաքանչյուրն ունի իրեն բնորոշ օրենքներն ու իրավունքները, ընդ որում՝ առանց օրենքի որևէ կառավարում չի կարող իրականացվել և որևէ թագավորություն չի կարող առաջանալ։
Աշխարհիկը հնարավորություն է տալիս «տեսնել, ճանաչել, գնահատել, դատել, պատժել», մինչդեռ մնացած դեպքերում դոմինանտը հոգևոր կառավարումն է։ Հոգին աստվածային կառավարման օբյեկտ է։