«Ստրաբոն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 1.
[[Պատկեր:Strabo.jpg|thumb|200px|Աշխարհագրագետ Ստրաբոնը (16-րդ դարի փորագրություն)]]
'''Ստրաբոն''', Ստրաբոնը ծնվել է բարձրաշխարհիկ ընտանիքում: Սովորել է [[Նյուսա]]յի և [[Հռոմ]]ի ճարտասանական դպրոցներում: Ստացել է փիլիսոփայական կրթություն: Ստրաբոնը ճանապարհորդել է [[Հունաստան]]ում, [[Փոքր Ասիա]]յում, [[Հայաստան]]ում, [[Իտալիա]]յում և [[Եգիպտոս]]ում: Գրել է «Պատմական հիշատակարաններ» խորագրով աշխատությունը՝ բաղկացած 43 գրքից: [[Մ. թ. ա. 145]]–[[Մ. թ. ա. 127|127]] թվականների իրադարձությունների մասին պատմող այդ երկից պատառիկներ են հասել մեզ: [[Մ. թ. ա. 7]] թվականից սկսել է գրել իր հռչակավոր «Աշխարհագրությունը», որը շարունակությունն է «Պատմական հիշատակարանների»: «Աշխարհագրություն» երկում Ստրաբոնը շարադրել է և՜ իր տեսածն ու ուսումնասիրածը, և՜ օգտվել է անտիկ շատ հեղինակների գործերից: «Աշխարհագրություն» երկը բաղկացած է 17 գրքից: Նա շարադրել է [[Եվրոպա]]յի, [[Ասիա]]յի և [[Աֆրիկա]]յի երկրների ֆիզիկական ու պատմական աշխարհագրությունը, հարուստ տեղեկություններ հաղորդել այդ երկրների քաղաքական պատմության և հասարակական հարաբերությունների վերաբերյալ: Հեղինակի մտահղացմամբ՝ «Աշխարհագրությունը» պետք է գործնական ձեռնարկ լիներ [[Հռոմ]]ի պետական գործիչների համար: Ստրաբոնի «Աշխարհագրությունը» անգնահատելի սկզբնաղբյուր է նաև Հայաստանի բնության, պատմության, աշխարհագրության, տնտեսության, մշակույթի մասին, նրա հաղորդած որոշ տեղեկություններ եզակի են, առանց որոնց հնարավոր չէ բավարար չափով կողմնորոշվել [[մ. թ. ա. 2]]-1-ին դարերի Հայոց պատմության բազմաթիվ հարցեր ուսումնասիրելիս: Ստրաբոնը քննադատաբար է օգտագործել սկզբնաղբյուրները՝ դրանք ճշտելով ու լրացնելով: Նրա «Աշխարհագրություն» երկը ժամանակի յուրատեսակ պատմաաշխարհագրական հանրագիտարան է:
== Ստրաբոնը հայերի մասին ==
{{քաղվածք||«Բուն Հայաստանում կան շատ լեռներ և լեռնադաշտեր, որտեղ որթատունկը հեշտությամբ չի աճում. (կան նաև) շատ հովիտներ, մի մասը՝ միջակ, մյուսները՝ խիստ բերրի, ինչպես Արաքսի դաշտը, որով Արաքս գետն է հոսում մինչև Ալբանիայի (Աղվանք) եզրերը և թափվում է Կասպից ծով, այնուհետև՝ Շակաշենը, որը սահմանակից է Ալբանիային և Կուր գետին, հետո՝ Գոգարենեն:
...Ասում են, թե այնտեղ լեռնանցքներում հաճախ ամբողջ քարավաններ բուքի ժամանակ մնում են ձյան տակ: Նման վտանգների համար նրանք գավազաններ ունեն, որոնք հանում են (ձյան) մակերեսից դուրս, շնչառության, ինչպես նաև անցորդներին նշան տալու համար, որպեսզի օգնության հասնեն, դուրս հանեն և փրկեն իրենց»:
| |||