«Եզդիականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ըստ հյուսիսային [[Իրաք]]ում տարածված սուֆիական մի ավանդության`ավանդության՝ սիրամարգը եղել է չափազանց գեղեցիկ մի թռչուն, սակայն իր գոռոզության համար սատցել է անճոռնի ոտքեր և հեռացվել դրախտից։

Մալաք-Թավուսը եզդիների ծիսական առարկաների համակարգում պատկերվում է աքաղաղի կերպարանքռվ`կերպարանքռվ՝ ամրացված աշտանակին։ Այսպիսի արձանիկներ պահվում են [[Լալեշ]]ում և ամեն տարի [[ղավալ]]ների (եզդի հոգևորականության ստորին դաս) կողմից ման են ածվում եզդիաբնակ շրջաններում։ Դրանց միջոցով հավատացյալ համայնքից հանգանակություն է գանձվում`գանձվում՝ հօգուտ հոգևոր կենտրոնի։ Այդ արձանիկները անվանվում են սանջակներ և խիստ գաղտնի են պահվում այլադավաններից։

Եզիդ բին Մուավիան եղել է խալիֆ ընդամենը 3.5 տարի (680-683)։ Նա չի կատարել որևէ կարևոր կրոնական աշխատանք։ Նրա օրոք սպանվել է խալիֆի թեկնածու Ալի իբն Աբու Թալիբի որդին Հուսեյնը`Հուսեյնը՝ Քերբալայի ճակատամարտում։ Դրանից հետո Եզիդ անունով սկսել են շիաները անվանել դավաճաններին, անհավատներիրն և սատանայի հետևորդներին կամ սատանայապաշտներին։ Հետաքրքրական է այն փաստը, որ եզիդ բառի այդ նշանակությունները կան նաև հայ գրականության մեջ։ Մասնավորպես Սայաթ-Նովայի մոտ։