«Պապ թագավոր»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Ներսես Ա Մեծ|Ներսես Ա Պարթև կաթողիկոս]]ի մահից հետո, Պապը՝ [[Շահակ Ա Մանազկերտցի|Շահակ Ա Մանազկերտցուն]] արգելելով Արևելահռոմեական կայսրության Կեսարիա քաղաքի մետրոպոլիտի մոտ օծվելու գնալ և Մեծ Հայքում հայոց եպիսկոպոսների կողմից Հայոց կաթողիկոսին օծել տալով, փաստորեն, դրել է Հայ Առաքելական Եկեղեցու անկախացման և ազգայնացման հիմքը։ Դրա համար Հայ եկեղեցին պետք է Պապին սրբոց շարքը դասեր, բայց դրա փոխարեն, Հայ երիտասարդ ու տաղանդավոր արքային՝ նրա պետականամետության ու անկախ ներքին քաղաքականության համար արժանացրել է անեծքների ու պատմական անհիմն բացասական գնահատականի։ Պապի ինքնուրույն քաղաքականությունն առաջ է բերել հատկապես Հռոմի դժգոհությունը։ Հայաստանում հռոմեական զորքերի հրամանատար [[Տերենտիոս]]ը Պապին ամբաստանել է պարսից արքա [[Շապուհ Բ|Շապուհ II]]–ի հետ գաղտնի կապ պահպանելու մեջ։ [[Վաղես կայսր]]ը, խորհրդակցության պատրվակով, Պապին հրավիրել է [[Տարսոն]] և հսկողության տակ առել, սակայն վերջինս իր 300-անոց թիկնազորով ճեղքել է շրջապատումը և, խուսափելով հետապնդող հռոմեական լեգեոնից, վերադարձել հայրենիք։ Տերենտիոսին փոխարինած [[Տրայանոս]]ը կարողացել է շահել Պապի վստահությունը, նրան հրավիրել է խնջույքի և դավադրաբար սպանել։ <ref name="ReferenceA"/><ref name="ReferenceB"/><ref name="archive.org"/>