խրիստաֆորովիչԽրիստաֆորովիչ (Գրիգոր Քրիստափորի, [[1894]], [[Թիֆլիս]] -[[1973]], Օրջոնիկիձե), հայազգի սովետական գրող, հասարակական գործիչ։ Ավարտել է Ֆրայբերգի ([[Գերմանիա]]) լեռնային ակադեմիան ([[1916]]), սովորել Պետրոգրադի ռազմաինժեներական ուսումնարանում ([[1916]]-[[17]])։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ ([[1914]]-[[18]]) մասնակցել է [[Կովկաս]]յան ռազմաճակատի կռիվներին, [[1920]] թվականին եղել է թուրք, զավթիչների դեմ մարտնչող հայկական հեծելազորային ջոկատի հրամանատար։ Սովետական իշխանության հաստատումից հետո, [[1923]]-[[56]] թվականին, զբաղեցրել է մի շարք ղեկավար պաշտոններ (ԽՍՀՄ պետպլանի բաժնի վարիչ, ԽՍՀՄ արտաքին առևտրի ժողկոմատի բաժնի վարիչ են), մասնակցել [[Հայաստան]]ի մի շարք կարևոր տնտեսական խնդիրների մշակմանը։ [[1958]] թվականից զբաղվել է գրական գործունեությամբ։ Հավաքել է [[Հայաստան]]ի և [[Վրաստան]]ի [[12]]-[[13]] դարի պատմության վերաբերյալ նյութեր, որոնք հիմք են ծառայել իր «Ամիրսպասալար» (1968), «Թագավորության մայրամուտը», «Տամտա» և «Հրաձիգ ժողովուրդը» (վերջին երեքը անտիպ) քառահատոր վիպաշարի համար։ Գրանցում Վերմիշևը ներկայացրել է Զաքարյան իշխանների ճակատագիրը, պատկերել հայ և վրաց ժողովուրդների համատեղ պայքարը հանուն ազատության ու անկախության։
