ՀՀ Սահմանադրության [http://www.concourt.am/armenian/constitutions/index.htm#2 14-րդ հոդվածը] ենթակա չէ օրենսդրական սահմանափակման: Անթույլատրելի է նրա նկատմամբ միջամտության արդարացումը նույնիսկ կոլիզիոն սահմանադրական իրավունքի միջոցով<ref>[http://www.servat.unibe.ch/dfr/bv093266.htmlBVerfGE 93, 266 (293)], [http://www.servat.unibe.ch/dfr/bv107275.html BVerfGE 107, 275 (284)]</ref>: Կարելի է նման բան ենթադրել միայն նույնպեսՀՀ ՀՕՍահմանադրության` 79-րդսահմանադրական հոդփոփոխություններից պաշտպանված [http://www.concourt.am/armenian/constitutions/index.htm#1 երրորդ1-ին] մասովև սահմանադրական[http://www.concourt.am/armenian/constitutions/index.htm#1 փոփոխություններից2-րդ] հոդվածներում ամրագրված պաշտպանված սահմանադրական սկզբունքների հետ բախման դեպքում: Սակայն մարդու արժանապատվության` իբրև «ազատախոհ ժողովրդավարությունում բարձրագույն արժեք» բնութագրից բխում է, որ ՀՀ Սահմանադրության [http://www.concourt.am/armenian/constitutions/index.htm#1 1-ին] և [http://www.concourt.am/armenian/constitutions/index.htm#1 2-րդ] հոդվածների սկզբունքները գոյություն ունեն հանուն մարդու արժանապատվության և այդ իսկ պատճառով չեն կարող ՀՀ Սահմանադրության [http://www.concourt.am/armenian/constitutions/index.htm#2 14-րդ հոդվածի] նկատմամբ միջամտության արդարացում լինել: Արդարացված չէ նաև միջամտությունը մեկի մարդկային արժանապատվության նկամամբ` ի պաշտպանություն մեկի ուրիշի արժանապատվության<ref>Stark/Schmidt: Staatsrecht (Prüfe dein Wissen), 2003, S. 47.</ref>: Նման արդարացումն ի սկզբանե դատապարտված է անհաջողության, որովհետև անհատները կարող են բախվել թեև իրենց շահերով ու գործողություններով, բայց ոչ երբեք իրենց արժանապատվությամբ: Այսպիսով, մարդու արժանապատվության նկատմամբ յուրաքանչյուր '''միջամտություն''' միաժամանակ դրա '''խախտում է'''<ref>Schmidt: Grundrechte sowie Grundzüge der Verfassungsbeschwerde, S. 105; Pieroth/Schlink: Grundrechte, Staatsrecht II, S. 84.</ref>:
