«Խանտի-Մանսիական ինքնավար շրջան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ստեղծվել է [[1930]] թվականի [[դեկտեմբերի 10]]-ին։ Տարածությունը 523 100 Կմկմ² է, բնակչությունը՝ 569 000 (1979)։ Բաժանվում է 7 շրջանի, ունի 5 քաղաք, կենտրոնը՝ [[Խանտի-Մանսիյսկ]]։

Շրջանը գտնվում է Արևմտասիբիրական հարթավայրի կենտրոնական մասում։ Տարածաշրջանը դաշտավայրերի ու բարձրությունների զուգակցություն է, ծայր արևմուտքում Հյուսիսային և Մերձբևեռային Ուրալի արևելյան լանջերի նեղ շերտն է։ Օգտակար հանածոներից կան [[նավթ]] և [[գազ]]։ Կլիման ցամաքային է, խիստ ձմեռով, կարճատև, տաք ամառով։ Հունվար ամսվա միջին ջերմաստիճանը -20-ից - 22 °C է, հուլիսինը՝ 16 - 18 °C, տարեկան տեղումները 400 - 500 մմ են։ Շրջանի հյուսիսում տարածված է բազմամյա սառածությունը։ Գլխավոր գետը [[Օբ (գետ)|Օբ]]ն է։ Կան ավելի քան 1500 լճեր։ Գերակշռում են տորֆաճահճային և պոդզոլացված, գետերի ողողատներում և լճափերին՝ ալյուվիալ հողերը։ Տերիտորիայի 1/3-ը անտառածածկ է։ Կենդանիներից կան [[սկյուռ]], [[սամույր]], [[աղվես]], [[նապաստակ]], [[կզաքիս]], [[մշկամուկ]], [[ջրաքիս]], [[թռչուն]]ներ, ջրերում՝ ձկներ։

76, 9%-ը ռուսներ են, 5, 2%-ը՝ [[թաթար]]ներ, 4, 5%-ը՝ [[խանտ]]եր, 3.7%-ը՝ ուկրաինացիներ, 2, 5%֊ը՝ մանսիներ և այլք (1970)։ Միջին խտությունը 1 Կմկմ² վրա 1, 1 մարդ Է (1977), քաղաքային բնակչությունը՝ 74, 9%։ Առավել բնակեցված են Օբի և Իրտիշի հովիտները։ Քաղաքներն են [[Սուրգուտ]]ը, [[Նիժնեվարտովսկ]]ը, [[Նեֆտեյուգանսկ]]ը, [[Խանտի-Մանսիյսկ]]ը։