«Կեսարիայի բարբառ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Կեսարիայի բարբառ'''  -  [[հայերեն]]ի [[բարբառ]]։ Ըստ հայերենի բարբառների ձևաբանական դասակարգման պատկանում է '''«գա»''' ճյուղին, ըստ բազմահատկանիշ վիճակագրական դասակարգման՝ [[Փոքր Ասիա]]յի կամ արևմտյան բարբառախմբին։ Խոսվել է [[Կեսարիա]]յում, ապա՝ Մունճուսուն, Նիզե, Պալակեսի, Էվերեկ-Ֆենեսե, Թոմարզա և այլ բնակավայրերում։ Կեսարիայի բարբառն ունի '''ա, է, ը, ի, ու, օ, օ, ու, ա''' ձայնավորները։

Գրաբարի '''այ>ա''' (փայտ>փադ), '''ոյ''' և '''ի>ու''' (լոյս>լուս, ալիւր>ալուր), '''ութիւն''' վերջածանցի '''իւ>ը''' (զօրութիւն>զօրըթըն)։

*հարակատար (կազմում է ժամանակային ձևեր)

Ունի '''է, ի, ա''' և '''ու''' խոնարհումները (վերջինը միայն սոսկածանցավոր բայերի համար)։ Բաղաձայնով սկսվող բայերի սահմանական եղանակի ներկան կազմվում է '''գա''' (որը շարունակականի իմաստ չունի) մասնիկով (գա գիրէմ = գրում եմ), դրանց ժխտականի կազմությունը յուրահատուկ է (չի-քամ գիրէմ)։ Անորոշ դերբայի սեռականը կազմվում է կրկնակի՝ '''ու''' և '''ի''' վերջավորությամբ (մընալույի, վասդըգէլույի)։