'''Արամ Հակոբի Աբրահամյան''' (ծն. [[1898]] - [[1990]], [[Մոսկվա]]<ref name=Anunnrer>{{cite web|url=http://www.anunner.com/name/biography/%D4%B1%D5%90%D4%B1%D5%84_%D4%B1%D4%B2%D5%90%D4%B1%D5%80%D4%B1%D5%84%D5%85%D4%B1%D5%86_%D5%80%D4%B1%D4%BF%D5%88%D4%B2%D4%BB |title=Արամ Աբրահամյան |date= |accessdate=2014 Հունվարի 29}}</ref>), հայ [[բժիշկ]], Բժշկական գիտությունների [[դոկտոր]], [[պրոֆեսոր]] (1950), գիտությունների վաստակավոր գործիչ (1959), [[սոցիալիստական աշխատանքի հերոս]] (1969)։
Ծնվել է [[դեկտեմբերի 31]]-ին, [[Թիֆլիս]]ում։ Ավարտել է Մոսկվայի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետը (1924)։ Մինչև [[1930]] թ.-ը աշխատել է նրա ուրոլոգիական կլինիկայում, այնուհետև՝ մարզային գիտահետազոտական կլինիկական ինստիտուտում։ [[1950]] թ.-ից ղեկավարել է այդ ինստիտուտի ուրոլոգիական կլինիկան։ Ուրոլոգների միջազգային ընկերության իսկական անդամ է, համամիութենական գիտական ընկերության նախագահ։ [[Հայրենական մեծ պատերազմ]]ի տարիներին Երևանի զինվորական հոսպիտալներում ղեկավարել է ուրոլոգիական բաժանմունքներ։ Աբրահամյանը հետագոտել է երիկամների ջրակալման, նորագոյացությունների, միզաքարային հիվանդության և միզուկի տրավմատիկ նեղացումների վիրահատական բուժման հարցերը։
