«Աշոտ Մելքոնյան (նկարիչ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Աշոտ Անատոլիի Մելքոնյան''' ([[մարտի 1]], [[1930]], [[Դոնի Ռոստով]]&nbsp; -&nbsp; [[դեկտեմբերի 9]], [[2009]], [[Ֆրեզնո (Կալիֆորնիա)|Ֆրեզնո]]<ref>[http://news.am/arm/news/10358.html/ Մահացել է նկարիչ Աշոտ Մելքոնյանը]</ref>), [[Հայաստանի Հանրապետության վաստակավոր նկարիչ|ՀՀ վաստակավոր նկարիչ]] ([[1977]])։

Ծնվել է [[1930]] թվականին, [[Դոնի Ռոստով]]ում։ [[1935]] թվականին տեղափոխվել է Հայաստան։ [[1950]] թվականին ավարտել է [[Երևանի գեղարվեստական ուսումնարան]]ը, [[1956]] թվականին՝ [[Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ|Երևանի Գեղարվեստի ինստիտուտ]]։ [[1957]] թվականից եղել է [[Հայաստանի նկարիչների միություն|Հայաստանի նկարիչների միության]] անդամ, [[1972]]-80 թթ. դասավանդել է [[Հայկական պետական մանկավարժական համալսարան|Հայաստանի պետական մանկավարժական ինստիտուտում]]<ref>{{cite book|author=|title=Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007}}</ref>։ [[1997]] թվականից ապրել և ստեղծագործել է [[ԱՄՆ]]-ում։

*«Գարնանային ջրեր», [[1958]]

*«Սպիտակ ձի», [[1963]]

*«Նոր շրջան», [[1971]]

*«Գարուն», [[1983]]

*«Դաշտային ծաղիկներ», [[1995]]

*«Ժաննայի դիմանկարը», [[1971]]

*«Արմեն», [[1972]]

*«Ալլայի դիմանկարը», [[1995]]

Անհատական ցուցահանդես է ունեցել [[Պիրմազենս]]ում ([[Գերմանիա]], [[1989]]), ԱՄՆ-ում, [[Ռուսաստան]]ում։ Համամիութենական մոսկովյան նկարահանդեսում Մելքոնյանի «Ընտանիք» պատկերը արժանացել է հատուկ մրցանակի։

«Մեծ ուրախություն էր ինձ համար, երբ Լենինականում ապրելիս ծանոթացա հողի ծնունդ, ազնվական, ցեղական դրոշմով ուշագրավ, տաղանդավոր նկարիչներ Օնիկ Մինասյանին և Աշոտ Մելքոնյանին: Նրանք ինձ համար գտնված հարստություն էին: Շատ ուրախ եղա նաև, որ մասնակցեցի Էջմիածնի ճեմարանի Կոմիտասին նվիրված գմբեթի նկարազարդմանը, որի մտահղացման հեղինակը Աշոտ Մելքոնյանն էր: Նա գալիս էր ոչ թե ուրիշ տեղից, այլ ինքն իրենից: Նա պատկեր հղանալու հիանալի «կոմպոզիտոր էր»... Մենք, նրան ճանաչողներս, նրա նկարչությունը սիրողներս, զինք չէինք կարող մոռանալ»։ «Ինճըխ կեղնի, որ Պոլոզ Աշոտը մոռացվի...»։

«Ընտանիք» նկարում հերոսների հոգեկան վիճակը նկարչին մղում է պատկերային, իսկ երբեմն այլաբանական՝ տեսողական սահմանից այն կողմ անցնող զգացողությունների ու համադրումների ողջ շրջանակ։ Իր ինքնատիպությամբ բացառիկ է Աշոտ Մելքոնյանի տեղը հայ արդի նկարչության մեջ»։

«...Լույսը մեղմ ստվերներին ձուլվելով արծաթ «զգեստ» է հագնում ու միջավայրին տալիս անրջային, երազային խորհուրդ։ Արվեստի հմայքը գաղտնի է, ինչպես սերը։ Անկեղծությունը իրական ապրումի գրավականն է։ Արարման մեջ հասնել կենդանի ապրումի, նշանակում է հասնել ինքնության բացահայտման, իր տեսակի, եզակիության հաստատման։ Այդպես ճանաչել ու սիրել ենք գեղանկարիչ Աշոտ Մելքոնյանին։ <ref>[http://www.azg.am/AM/2009121221/ Աշոտ Մելքոնյան]</ref>