[[20-րդ դար]]ի սկզբին [[արաբական պոեզիա]]ն նեոդասականությունից թևակոխում է նոր՝ [[ռոմանտիզմ]]ի շրջան։ Ռոմանտիզմը մշակութային ուղղություն է, որը հայտնվել էր [[Եվրոպա]]յում [[18-րդ դար]]ի վերջին և իր ծաղկմանն էր հասել [[19-րդ դար]]ի ընթացքում:ընթացքում։ Այդ ժամանակաշրջանում կերպասրվեստի ու գրականության ներկայացուցիչները իրենց ստեղծագործություններում ցանկանում էին ընդգծել և ցույց տալ իդեալականը, որը հակադրվում էր իրական վիճակին:վիճակին։ Այս ժանրում ստեղծագործել են աշխարհահռչակ արձակագիրներ և բանաստեղծներ, ինչպիսիք են [[Յոհան Վոլֆգանգ Գյոթե]]ն ([[Գերմանիա]]), [[Ջորջ Գորդոն Բայրոն]]ը ([[Անգլիա]]), [[Ալեքսանդր Դյումա]]ն ([[Ֆրանսիա]]), [[Ալեքսանդր Պուշկին]]ը ([[Ռուսաստան]]), [[Էդգար Ալլան Պո]]ն ([[ԱՄՆ]]) և շատ ուրիշներ:ուրիշներ։ Երաժշտության մեջ մեծ հռչակ ձեռք բերեցին [[Ֆերենց Լիստ]]ը ([[Հունգարիա]]), [[Ֆելիքս Մենդելսոն]]ը ([[Գերմանիա]]), [[Ջուզեպպե Վերդի]]ն ([[Իտալիա]]), [[Ֆրեդերիկ Շոպեն]]ը ([[Լեհաստան]]), ինչպես նաև՝ գեղանկարիչ [[Էժեն Դելակրուա]]ն ([[Ֆրանսիա]]), ծովանկարիչ [[Հովհաննես Այվազովսկի]]ն ([[Ռուսաստան]]), նկարիչ [[Ֆրանցիսկո Գոյա]]ն ([[Իսպանիա]]) և ուրիշներ:ուրիշներ։ Ռոմանտիզմը շարունակել է զարգանալ նաև [[20-րդ դար]]ի սկզբին, սակայն դեռ [[19-րդ դար]]ի սկզբից առաջատարի իր դերը զիջել է [[ռեալիզմ]]ին:ին։
[[Պատկեր:Georg Macco Kairo.jpg|մինի|[[Կահիրե]]]]
Այսպիսով, ռոմանտիզմի գաղափարախոսությունը Եվրոպայում առաջ էր քաշվել [[Ֆրանսիական մեծ հեղափոխություն]]ից ([[1789]]-[[1799]]) հետո:հետո։ Արաբական իրականության մեջ ռոմանտիզմի գաղափարախոսությունը արդյունք էր [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ից հետո ժողովրդի մեջ ազգային-ազատագրական գործոնների աճին։ Գաղափարախոսության առաջնորդը դարձավ ժամանակի ամենազարգացած արաբական երկիրը՝ [[Եգիպտոս]]ը:ը։ Դա կապված էր Եգիպտոսի ու եվրոպական երկրների՝ [[Անգլիա]]յի, [[Ֆրանսիա]]յի, [[Իտալիա]]յի հետ ունեցած [[Տնտեսություն|տնտեսական]] ու [[Քաղաքականություն|քաղաքական]] կապերով, ինչը ուղղակի անդրադարձ էր ունենում [[մշակույթ]]ի ու [[Գիտություն|գիտության]] զարգացման վրա:վրա։ Այդ կապը սկիզբ էր առել դեռ [[Նապոլեոն Բոնապարտ]]ի ու [[Մուհամմադ Ալի]]ի ժամանակներից, և նոր թափ ստացել [[Սուեզի ջրանցք]]ի կառուցումից հետո:հետո։ [[19-րդ դար]]ի վերջին և [[20-րդ դար]]ում Եգիպոս էին տեղափոխվել բազմաթիվ արաբ մտավորականներ՝ [[Սիրիա]]յից, [[Լիբանան]]ից, [[Իրաք]]ից և այլ երկրներց:երկրներց։ Լիբանանցի արաբ նշանավոր բանաստեղծ [[Խալիլ Մուտրան]]ը համարվում է Արաբական բանստեղծության ռոմանտիզմի ոճի հիմնադիրներից մեկը:մեկը։ Եգիպտոսում [[20-րդ դար]]ում հիմնադրվեցին [[Ապոլլոն գրական խմբակ|«Ապոլլոն»]] և [[«Դիվան» գրական խմբակ]]ները: ները։
Արաբ ռոմանտիկ պոետների հայացքների վրա մեծ ազդեցություն է ունեցել սիրիա-ամերիկյան դպրոցը:դպրոցը։ Պոետները ձգտում էին վերցնել արաբական պոեզիայի ավանդական ձևերը և ստեղծագործել ժամանակին համապատասխան ոճով:ոճով։ Ռոմանտիկ պոետները ձգտում էին պոեզիայի նորացմանը և նրանք գլխավորապես ազդված էին [[Արևմտյան Եվրոպա]]յից։ Խալիլ Մուտրանի պոեզիան իր զարգացումը ստացավ իր հաջորդների օրոք 3 եգիպտացիների օրոք,որոնք ռոմանտիզմի պոեզիան ավելի կատարելագործեցին։ Նրանք հիմնում են «Ապոլլոն» գրական խմբակը, տպագրում գրաքննադատության և գրականության ոլորտներին վերաբերող «Ապոլլոն» ամսագիրը, և այդպիսով հայտնի դառնում որպես Ապոլլոնի պոետներ։ Նրանք մեծապես ազդված էին անգլիական գրականությունից։
