'''Մաքսուտյան Մաքս''' (հունիսի 15(27) [[1881]], Իզմիր-[[1976]], Փարիզ), ֆրանսիական թատրոնի և կինոյի հայազգի դերասան:դերասան։ [[1893]] թվականից բնակվել է Ֆրանսիայում:Ֆրանսիայում։ [[1904]] թվականին ավարտել է Փարիզի կոնսերվատորիայի դրամատիկական բաժինը, աշակերտել «Կոմեդի ֆրանսեզի» նշանավոր դերասան [[Սիլվեն]]ին:ին։ Տրիպուլեի (Վիկտոր Հյուգոյի «Արքայն զբոսնու») մենախոսության համար արժանացել է ողբերգության առաջին մրցանակի:մրցանակի։ Մաքստուտյանի արվեստին բնորոշ է ողբերգական խաղաոճը, ներքին մեծ թափը, հստակ առոգանությունը, շարժուձևի ներդաշնակությունը, անկեղծ կատարումը, որոնց շնորհիվ էլ նա ընդունվել է Փարիզի «[[Օդեոն]]» ազգային թատրոնը, հանդես եկել Մոլիերի «Ագահ», «Տարտյուֆ» և այլ պիեսներում:պիեսներում։ Այնուհետև Մաքսուտյանը խաղացել է Սառա Բեռնարի խմբում՝ կատարելով գլխավոր դերեր, շրջագայել Եվրոպայում, Ամերիկայում ([[1911]]):։ [[1919]]-[[1949]] թվականինին նկարահանվել է մի քանի տասնյակ կինոնկարներում՝ «[[Ադրիենա Լեկուվրյոր]]», «[[էլիզաբեթ]], Անգլիայի թագուհին» ([[Սառա Բեռնար]]ի մասնակցությամբ, [[1913]]), «[[Երկաթե մարդը]]» ([[1914]]), «Սպիտակ գոգնոց» ([[1917]]), «Հ[[ոգու աչքերը]]», «[[Սիրո շատրվանը]]» (երկուսն էլ՝ [[1924]]), «[[Արթնացում]]» ([[1925]]), «[[Իմ Փարիզը]]», «[[Նապոլեոն]]» (երկուսն էլ՝ [[1927]]), «[[Կանաչ թութակ]]» ([[1928]]), «[[Երեք վալս]]» ([[1935]]), «[[Հիշողությունները ենթակա չեն վաճառքի]]» ([[1948]]) և այլն:այլն։ Մասնակցել է հայ մշակույթին նվիրված երեկոներին:երեկոներին։
