'''Հոգևոր ասպետական օրդեններմիաբանություններ''', ասպետների ռազմա-վանական կազմակերպություններ [[Արևմտյան Եվրոպա|Արևմտյան Եվրոպայում]]: Ստեղծվել են XII—XIII դդ. [[Խաչակրաց արշավանքներ|խաչակրաց արշավանքների]] ժամանակ, [[Կաթոլիկություն|կաթոլիկ եկեղեցու]] ղեկավարությամբ՝ արևելքում խաչակիրների տիրույթները պաշտպանելու և ընդլայնելու նպատակով, ինչպես նաև «անհավատների» ([[մահմեդականներ]], [[հեթանոսներ]]) դեմ պայքարի պատրվակով [[Եվրոպա|Եվրոպայում]] նոր հողեր նվաճելու համար: Հոգևոր ասպետական օրդեններիցմիաբանություններից էին «հյուրընկալների», «տաճարականների», Տետոնական օրդեններըմիաբանությունները և այլն: ՕրդենիՄիաբանության անդամները որպես վանականներ ուխտում էին լինել հնազանդ, ժուժկալ, որպես ֆեոդալ-ասպետներ կրում էին զենք, մասնակցում զավթողական արշավանքների և այլն: Հոգևոր ասպետական օրդեններիմիաբանությունների կառուցվածքը հիերարխիկ էր.
== ՕրդենիՄիաբանության լիազորությունները ==
ՕրդենըՄիաբանությունը գլխավորում էր ցմահ ընտրված և պապից հաստատված մեծ մագիստրոսը: Նրան էին ենթարկվում «[[պրովինցիա|պրովինցիաների]]» (օրդենիմիաբանության տեղական ստորաբաժանումներ) պետերը, մարշալները (ֆինանսներ վարողներ), կոմանդորները (ամրոցների, դղյակների պարետներ) են: Պարգևների, զավթումների, վաշխառուական և առետրական գործարքների միջոցով օրդեններըմիաբանությունները ձեռք էին բերում մեծ հարստություններ, դառնում խոշոր հողատերեր և հասնում տնտեսական ու քաղաքական հզորության: Եվրոպական պետություններում կենտրոնացված իշխանության ամրապնդման հետևանքով հոգևոր ասպետական օրդեններըմիաբանությունները կորցրեցին իրենց նշանակությունը, թեպետ նրանցից մի քանիսը (օրինակ, Տետոնական, «հյուընկալների») գոյատևում են ցայսօր:
