«Վիկտոր Ցոյ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ clean up, replaced: → (2) oգտվելով ԱՎԲ |
No edit summary |
||
Տող 3.
"Կինո" խմբի վերջին ալբոմը վերջնական տեսքի է բերվել և հնչունավորվել [[Յուրի Կասպարյան]]ի կողմից։
==Կարիերան==
1981թ.-ի ամռանը ընկերների՝ Ալեքսեյ Ռիբինի և Օլեգ Վալինսկու հետ հիմնում է «Гарин и гиперболоиды» խումբը, որն արդեն աշնանը դառնում է Լենինգրադյան ռոք ակումբի անդամ: Վալինսկին շուտով բանակ է զորակոչվում, իսկ խումբն էլ, որի անվանումը արդեն «Кино» էր, սկսում է առաջին ալբոմի ձայնագրությունները: 1982թ. ավարտվում են խմբի առաջին ալբոմի ձայնագրությունները, որի անվանումն էր պարզապես «45»: Ալբոմը տարածվում է երկրով մեկ, սկսվում են համերգային շրջագայությունները:
«Կինո» խումբը Ցոյի գլխավորությամբ բազմաթիվ հաջողակ ալբոմներ է ձայնագրել` «45», «46», «Это не любовь», «Последний герой», «Группа крови», «Звезда по имени Солнце»: 1990թ.-ի օգոստոսի 15-ին Վիկտոր Ցոյը դառնում է ավտովթարի զոհ. նա քնում է մեքենայի ղեկին, ինչի պատճառով մեքենան բախվում է ավտոբուսին:
Ցոյը համարվում է ռուսական ռոքի մեծագույն լեգենդներից մեկը:
{{ՎՊԵ|Viktor Tsoi}}
| |||