«Սոնետ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
աղբյուր |
|||
Տող 28.
Որոշ տարածում է ունեցել նաև այսպես կոչված «[[սոնետների պսակ]]ը», որը բաղկացած է 15 սոնետից և ունի այսպիսի կառուցվածք. յուրաքանչյուր բանաստեղծության վերջին տողը նույնությամբ կրկնվում են իբրև հաջորդի առաջին տող, իսկ վերջին սոնետը գոյանում է նախորդ 14 սոնետների առաջին տողերից։ Հայ գրականության մեջ ամենահայտնի սոնետների պսակի հեղինակը [[Հենրիկ Էդոյան]]ն է։
Ընդհանրապես հայ գրականության մեջ սոնետի բանաստեղծական կուլտուրան արմատավորվեց շնորհիվ Վահան Տերյանի, [[Միսաք Մեծարենց]]ի, [[Վահան Թեքեյան]]ի, [[Եղիշե Չարենց]]ի և այլոց։ Սոնետը սիրված ձև է եղել հատկապես արևմտահայ պոեզիայում, ուր նրա անունը բառացի թարգմանել և անվանել են «Հնչյակ»։<ref>{{cite book|author=Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան|title=Գրականագիտական բառարան|publisher=«Լույս»|location=Երևան|year=1972|page=էջ 261-263}}</ref>
Տող 38 ⟶ 39՝
== Աղբյուրներ ==
{{Reflist}}
| |||