չ
Առանց խմբագրման ամփոփման
No edit summary |
չNo edit summary |
||
Նոր ժամանակներում պոեմներում պատկերվել են ժողովրդի կյանքի և ճակատագրի էական հարցեր։ Շանրի զարգացման մեջ հատկապես մեծ դեր են խաղացել [[Ջորջ Բայրոն]]ը («[[Չայլդ Հարոլդ]]»), [[Ալեքսանդր Պուշկին]]ը («[[Պղնձե հեծյալ]]»), [[Միխայել Լերմոնտով]]ը («[[Մծիրի]]»), [[Հովհաննես Թումանյան]]ը («[[Անուշ]]») և այլք։
Գրվել են նաև [[դրամատիկական պոեմ]]ներ, որոնց մեջ դեպքերը հիմնականում զարգանում են [[մենախոսություն]]ների ու [[երկխոսություն]]ների օգնությամբ ([[Գյոթե]]ի «[[Ֆաուստ]]ը»)։ Երգիծական պոեմների մեջ ծաղրվում են կյանքի տարբեր կողմերը (Թումանյանի «[[Պոետն ու մուսան]]»)։ [[Քնարական պոեմ]]ի ցայտուն օրինակ է [[Ավետիք Իսահակյան]]ի «[[Աբու-լալա Մահարի]]ն»։<ref>{{cite book|author=Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան|title=Գրականագիտական բառարան|publisher=
|