Ֆելիքս Կլայն

Ֆելիքս Կլայն(Klein) (25.4.1849, Դյուսելդորֆ ֊22.6.1925, Գյոթինգեն), գերմանացի մաթեմատիկոս, Բեռլինի ԴԱ թղթանդամ (1913), [[Բոնն]ի համալսարանի փիլիսոփայության դոկտորր (1868): 1872-ից՝ էրլանգենի համալսարանի. 1875-ից՝ Մյունխենի դպրոցի, 1880-ից՝ Լայպցիգի, 1886— 1913-ին՝ Գյոթինգենի համալսարանների մաթեմատիկայի պրոֆեսոր: Հիմնական աշխատանքները վերաերում են ոչ էվկլիդեսյան երկրաչափությանը, անընդհատ խմբերի, հանրահաշվական հավասարումների, էլիպտիկ և ավտոմորֆ ֆունկցիաների տեսություններին: Երկրաչափության վերաբերյալ իր գաղափարները Կլայնը շարադրել է «Երկրաչափական նոր հետազոտությունների համեմատական քննարկում» աշխատությունում (1872), որը հայտնի է «էրլանգենյան ծրագիր» անունով: Կլայնը ձգտել է բացահայտել մաթեմատիկայի առանձին ճյուղերի, ինչպես նաև մաթեմատիկայի և ֆիզիկայի ու տեխնիկայի ներքին կապերը: 1910-23-ին Ա. Զոմմերֆեչդի աշխատակցությամբ գրել է «Հոլի տեսություն» քառահատոր աշխատությունը: Զբաղվել է մաթեմատիկայի կրթության հարցերով:

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։