«Հասարակ և հատուկ գոյականներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Հասարակ և հատուկ գոյականներ''', [[գոյական]]ի իմաստային–քերականական խումբ:խումբ։

Այն բառերը, որոնք անվանում են առարկայի տեսակը ընդհանուր կերպով և կարող են մասնավորվել տվյալ տեսակի բոլոր առարկաների վրա, կոչվում են '''հասարակ գոյականներ''', ինչպես`ինչպես՝ ''տղա'', ''մարտ'', ''ծաղիկ'', ''մեխակ'', ''գյուղ'', ''հայտարարություն'' և այլն:այլն։

Միևնույն տեսակին պատկանող, ամեն մի առանձին առարկային տրվող անունները կոչվում են '''հատուկ անուն''':։ Այդպիսի անուններ տրվում են մարդկանց, աշխարհագրական վայրերին, պետություններին, հիմնարկներին, ձեռնարկություններին, ստեղծագործություններին, կենդանիներին և այլն:այլն։

Հասարակ և հատուկ անունների միջև եղած իմաստային յուրահատկությունը ստեղծում է նաև որոշ քերականական տարբերություններ:տարբերություններ։ Այսպես, ի տարբերություն հասարակ անունների, հատուկ անունները սովորաբար չեն ունենում հոգնակի թիվ, հմմտ.՝ գրքեր - «Քաոս», «Անահիտ»:։

Պետք է նկատի ունենալ, որ կան հոգնակի ձևով գործածվող անուններ, ինչպես`ինչպես՝ «Կայծեր», «Ցեցեր», «Վարդանանք», Ալպեր, Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ:Նահանգներ։ Սրանք անվանողական տեսակետից եզակի արժեք ունեն, և դիտվում են որպես մեկ երկրի, մեկ ստեղծագործության անուն, որը և իր համապատասխան արտահայտությունն է գտնում քերականական համաձայնության դեպքում:դեպքում։

Ազգանունները հոգնակի թվով գործածվում են այն դեպքում, երբ մեկից ավելի անձինք ունենում են նույն ազգանունը, և վերջինս գործածվում է մեկ անգամ, բայց հոգնակի թվով, օր.` ''Գնել և Հրայր Հակոբյանները'': Ազգանվան հոգնակին գործածվում է ընտանիքը, գերդաստանը անվանելու համար, օր.` ''Գրիգորյանների տանը այսօր տոնախմբություն է:է։''

Հատուկ անուններն ըստ կազմության լինում են '''պարզ''' և '''բաղադրյալ''':։