«Ներքին այրման շարժիչ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ clean up, replaced: → (2), ը: → ը։ (6), լ: → լ։, ծ: → ծ։, մ: → մ։ (3), ն: → ն։ (3), ջ: → ջ։ (2), վ: → վ։, ր: → ր։ oգտվելով ԱՎԲ |
չ clean up, replaced: |thumb → |մինի, |right → |աջից (2), |left → |ձախից (2) oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
{{wikify}}
[[Պատկեր:engine large.jpg|
[[Շոգեշարժիչ]]ն աշխատում է երկու փուլով, կրակը կաթսայի մեջ առաջացնում է գոլորշի, որր գլանի մեջ ընդարձակվելով՝ աշխատեցնում է մեքենան։ Մինչև 19-րդ դարի կեսերը մարդիկ փորձում էին ստեղծել փոքրածավալ և արդյունավետ [[շարժիչ]]ներ՝ վառելիքն այրելով հենց գլանի մեջ։ Սակայն պիտանի վառելիք գտնելու, շարժիչի մեջ լցնելու և այրելու խնդիրները դեռևս լուծված չէին։ Դա արեց գերմանացի ճարտարագետ [[Նիկոլաուս Օտտո|Նիկոլաուս Օտտոն (1832-1891)]], որը 1861 թվականին ստեղծեց բենզինով աշխատող առաջին շարժիչը, իսկ 1876-ին՝ քառատակտ շարժիչը՝ ժամանակակից մեքենաների շարժիչների նախատիպը։ Օտտոն վառելիքի և օդի խառնուրդը բոցավառելու համար օգտագործեց էլեկտրական կայծը։ 1893 թվականին գերմանացի մեկ այլ ճարտարագետ՝ [[Ռուդոլֆ Դիզել|Ռուդոլֆ Դիզելը (1858-1913)]], ստեղծեց այնպիսի շարժիչ, որի մեջ խառնուրդը բռնկվում է սեղմվելով։ Թեև դիզելային շարժիչր ծանր է, սակայն առավել հուսալի ու խնայողական է, քան բենզինային շարժիչը։
Շարժիչների մեծ մասն աշխատում է քառատակտ շրջապտույտով, քառագլան շարժիչում յուրաքանչյուր պտույտի ընթացքում բոցավառումը կատարվում է երկու անգամ։ Առավել սահուն շարժում ապահովելու համար գլաններից ամեն մեկն աշխատում է մյուսներին ոչ համաքայլ։
[[Պատկեր:engine01.jpg|
'''1. Ներարկում'''
Տող 14.
Ծնկաձև լիսեռի հաջորդ կիսապտույտի ժամանակ երկու կափույրն էլ փակ են։ Մխոցր հրվում է վեր՝ սեղմելով վառելիքի և օդի խառնուրդը։ Հենց որ մխոցը հասնում է վերին կետին, բռնկման համակարգը բարձր լարում է ստեղծում վառոցքամոմի վրա՝ առաջացնելով կայծ։
[[Պատկեր:engine03.jpg|
'''3. Էներգիա'''
| |||